In eerste instantie kon het niet op. Ten tijde van de Verlichting (had niets met ons eigen Philips te maken overigens maar was een periode die ruwweg samenviel met de 18^e eeuw) waren het Zuid-Afrikaanse wijnen die als eerste ‘vertegenwoordigers’ van De Nieuwe Wereld een plek vonden op de eettafels van de Europese koningshuizen. Dankzij onze VOC-mentaliteit hadden we friends in high places. 

Toch ging er op een zeker moment een heel ander licht schijnen op wijnen uit Zuid-Afrika. Helaas kan de geschiedenis van het land nu eenmaal niet los gezien worden van apartheid. Zodoende belandden Zuid-Afrikaans rood, wit en rosé hier op de zwarte lijst. Bij De Grote Hamersma herinneren we ons zelfs nog dat een wijnwinkel op de Amsterdamse Overtoom die deze toch verkocht diverse keren werd bezet door actiegroepen. En als deze geen tijd hadden dan was er toch altijd wel een lid bereid om en passant even een steen door de etalageruit te gooien. 

Nu hadden ze daar bij wijze van spreken ook een fles Zuid-Afrikaanse wijn voor kunnen nemen, want de kwaliteit was toentertijd bij lange na niet van het niveau van nu. Wit was veelal sloom en geoxideerd. Rood verraadde de grote voorliefde van de lokale wijnmakers voor portachtigen. Maar omdat ‘ieder nadeel toch zijn voordeel heeft’ (komen we dankzij Johan Cruijff toch weer bij Ajax terecht) luidde juist het afscheid van de apartheid in 1992 fase één van de kwaliteitsverbetering in. Er mocht weer officieel zaken gedaan worden. Buitenlandse investeerders en kennis dienden zich aan. Zuid-Afrikaanse wijnmakers gingen op buitenlandstage en namen afscheid van de ouderwetse, intern gerichte kijk op wijnmaken.

Afscheid zonder tranen

En ook fase twee ging overigens met een afscheid gepaard. De KWV, de Koöperatieve Wijnbouwers Vereniging, werd opgedoekt en omgeturnd tot privéonderneming. Dit voormalige regeringsvehikel, ook wel het Ministerie van Wijn genoemd, had decennia gedicteerd waar welke druiven verbouwd mochten worden en hoe wijnen voor de lokale markt dienden te smaken. En daarbij werd stelselmatig het geweldige wijnpotentieel van Zuid-Afrika ontdekt. Want dat is er. En welbeschouwd komt dat ook die laatste dertig jaar pas echt tot ontwikkeling. 

Ambitieuze wijndomeinen hebben ruimte en mogelijkheden te over om wijnen te maken met een eigen signatuur. Met dank aan de oudste geologie van de wijnmakende wereld en een veelzijdiger terroir dan Frankrijk worden de Zuid-Afrikaanse wijnbouwgebieden zelfs wel de mooiste ter wereld genoemd. Met een aantal daarvan ga je in deze cursus kennismaken. Zo ook met Bellingham, een wijndomein dat met een anno van 1693 gezien kan worden als een van de grondleggers van het huidige succes.