De beste boeken met de beste wijnen

Het fenomeen wijn-spijscombinatie is al aardig ingeburgerd. Chefs en sommeliers zijn altijd op zoek naar die gouden match die zowel het gerecht als de wijn naar een hoger plan tilt. De meeste mensen komen echter niet veel verder dan witte wijn bij vis, en een nice Chianti bij lever en favabeans. Maar wijn is méér dan vocht om je eten mee weg te spoelen. Wijnen hebben een eigen karakter, van zwaarmoedig tot bubbelend. En zijn dus de perfecte begeleider om in te zetten bij het verorberen van een boek. 

Literatuur en wijn zijn al sinds de klassieke oudheid twee handen op één buik. Zonder wijn zou een aantal Grootse Literaire Werken waarschijnlijk nooit geschreven zijn. Robert Louis Stevenson (auteur van Schateiland) beschreef wijn als bottled poetry, Rabelais bezong de wijnen uit de Loire en Oscar Wilde vroeg op zijn sterfbed nog om Champagne. Probeer je maar eens een boekpresentatie zonder wijn voor te stellen, ha! Schrijvers houden van wijn. Bijwijlen iets te veel zelfs. James Joyce, Bukowski, Reve, Marguerite Duras, Patricia Highsmith, Kingsley Amis, Raymond Chandler en Hemingway, ze hielden wel van een glaasje. Flesje. Flesjes. 

Als je wijn en boeken ongeveer in gelijke mate verslindt, is dit een leuk experiment. Trek je favoriete romans uit de boekenkast en zoek daar bijpassende wijnen bij. Ik vond het verrassend makkelijk eigenlijk. Eén alinea, en ik wist meteen wat ik erbij wilde drinken. Dit zijn mijn persoonlijke must reads, met een twist. 

Pfeijffer is in zijn meest recente pil weer plezierig bombastisch, erudiet en ijdel. Maar ook: eerlijk en zichzelf niet ontziend. GHE is een briljant gestileerde hybride van een vermakelijk opstel over toerisme en een tenenkrommende liefdesgeschiedenis met een mysterieuze maar onmogelijke Italiaanse hysterica. Arme Ilja. Hij drinkt graag een glaasje mee waarschijnlijk van deze vloeibare ode aan ‘amore’.

+ hysterisch Italiaans:

De jonge Ierse schrijfster Sally Rooney was helemaal hot vorig jaar. Haar tweede roman Normal People (Normale Mensen) werd overladen met lof en prijzen. En terecht wat mij betreft. Over kalverliefde, die toch gecompliceerd kan zijn. In pure, korte en frisse zinnen. Perfect met deze jeugdige Orange prik. Heel modern, en heel lekker. 

+ frisse natuurwijn:

Geschreven in 1947, en nog steeds steengoed. Dat mevrouw Rand in de VS uitgegroeid is tot het symbool is voor egocentrisme en extreem kapitalistisch gedachtegoed mag de pret niet drukken - en maakt het juist extra interessant. Dit is zo’n boek dat je altijd bijblijft. Hoofdpersoon Howard Roark is een krachtig archetype. Een uit steen gehouwen architect, die alles gepassioneerd offert aan zijn principes, en spreekt in zinnen van één woord. Hierbij hoort een naakte, ruige, intense dieprode wijn met een ongepolijste charme.

+ ruig Afrikaans rood:

Wie Birk nog niet gelezen heeft, heeft wat moois voor de boeg. Een klein meesterwerk waar geen woord te veel in staat. Een hartverscheurend, ongemakkelijkmakend verhaal over een jongen die alleen met zijn moeder op een koud eiland opgroeit. Stuivende golven, de huid strak van zilt en wind. Een pareltje. Net als deze wijn: mineralig, zilt en loepzuiver. Sancerre van Domaine Vacheron uit de Loire.

+ ziltige Sancerre:

De gedichten van Enquist zijn doeltreffend: je wordt er door geraakt, keihard. Het wrange verdriet om het verlies van haar dochter Margit is onontkoombaar. Tien gedichten, die eigenlijk één groot gedicht vormen, denderen onverbiddelijk door. Tot het einde, dat geen verlossing brengt. Hier heb je wat stevigs bij nodig, iets met structuur om je aan vast te houden en een beetje troost biedt. Clos du Jaugueyron, een Bordeaux uit 2014, met een prijs waar je er nog wel eentje voor open kan trekken.

+ troostrijke Bordeaux:

Onze eigen Harold heeft een ontroerend portret geschreven van de Amsterdamse Pijp uit zijn jeugd. Leest heerlijk weg met een goudgele pretcilinder.