Rosé is here to stay

Na het succes De Lekkerste Chardonnay, inmiddels bijna twintig jaar geleden, verzocht de uitgever al ras om toch vooral ook maar meteen nummer twee te maken. De Lekkerste Rosé, dat vonden ze een goed idee. En zij hadden hun huiswerk goed gedaan. Een koopgids met daarin de beste rosés die er in Nederland te koop waren, die zou immers die dorst naar informatie over ‘de vrolijkste aller wijnen’ in grote slokken gaan lessen?

Want was het ook niet zo dat het marktaandeel dat sinds 1999 op een all time low van maar 1,9 procent stond jaarlijks met tientallen procenten was gegroeid tot al veel robuustere 4,6 procent in 2002? En dat het aanbod in wijnspeciaalzaken en supermarkten ook al zo nadrukkelijk uitdijde? 

Misschien was ik zelf doof en blind geweest voor andere signalen. (En nee, dat had niets te maken met het feit dat ik onvoldoende de spuugemmer had gebruikt.) ‘Het is een wijn voor niet-wijndrinkers’ had ik zelfverklaarde kenners vaak als oordeel horen vellen. Destijds had ook de caissière van een supermarkt een mening over rosé. ‘Het is geen wijn’ luidde haar vonnis. Zij gaf dit als antwoord op de vraag van een klant waarom de korting op de flessen rosé niet was aangeslagen, terwijl die haar in het reclamekrantje wel was beloofd. Daarin stond toch echt: ‘op alle wijnen’. Uiteindelijk moest de assistent-filiaalchef er aan te pas komen om het dispuut in het voordeel van de koper te beslissen. 

Zie hier de ingrediënten voor het debacle met De Lekkerste Rosé. De nieuwe koopgids waarvoor meer dan duizend rosés waren geproefd en de lekkerste in de prijsklassen tussen 2 en 30 euro waren vereeuwigd, bleek aan bijna niemand besteed. Zelfs De Slegte bleek er nog een slechte aan te hebben. De combinatie van de twee eerder beschreven voorbeelden bleek de belangrijkste aanleiding tot verramsjing. Serieuze wijndrinkers namen rosé niet serieus, laat staan dat ze daar een koopgids over gingen aanschaffen. En degenen die rosé ‘groot’ hadden gedronken, wisten vaak niet eens dat het wijn was. En om dan ook nog eens zo’n wijnboek te kopen…

Maar ondertussen is er veel veranderd. Niet alleen wat het marktaandeel betreft dat inmiddels zelfs rond de 13 procent ligt. Ook de kwaliteit is navenant toegenomen. Met rosé kun je je nu ‘serieus’ vertonen. Waar het eerder voornamelijk door de dames werd gedronken, slaan ook de heren een glas rosé niet meer af. Evenzeer is er van het predicaat ‘zomerdrankje’ afscheid genomen. Weliswaar vinden ten tijde van hogere temperaturen wel de piekverkopen plaats maar rosé wordt tegenwoordig het hele jaar door gedronken. 

Overigens is het nu niet zo dat we als De Grote Hamersma plots enorm de aandrang voelen om er een boek over te schrijven. We zijn niet voor niets overgestapt naar digitaal. Dat verschaft zodoende ook direct een snel en overzichtelijk inzicht hoe rosé er tot en met heden in onze 2021 database voor staat. Opvallend is in ieder geval dat met name Zuid-Frankrijk in dat aanbod de hoofdrol speelt. Overigens heeft dat niets te maken met een persoonlijke voorkeur. Want met alle respect voor de wijnmakers elders op deze aardbol (in ieder wijn producerend land wordt momenteel rosé gemaakt) naar verluidt stond het wiegje van rosé nu eenmaal in die contreien. En die voorsprong zien we ze nog niet zo snel uit handen geven.