Geen beter middel om de crisis te bestrijden dan Champagne. Echte, welteverstaan. Een liefhebber vertelde mij dat hij altijd een fles koud heeft liggen. ‘Champagne drink je niet alleen om iets te vieren. Ik drink het juist na een rotdag, die ben ik dan zo weer vergeten.’ Kortom, internationale bankiers, vaderlandse huizenbezitters en Spaanse werklozen dienen dus altijd een flesje in de ijskast te hebben.
Naar verluidt dronk de Engelse thrillerschrijver John Mortimer bij zijn ontbijt geen thee maar Champagne. Omdat hij er heilig van overtuigd was dat iedere ochtend een glas Champagne drinken het geheim is voor een lang leven. Hij zat er niet ver naast, want hij is er vijfentachtig mee geworden.
Maar het kan niet altijd feest zijn. Bij de tewaterlating van de Titanic werd de gebruikelijke fles Champagne achterwege gelaten en bij de doop van de Costa Concordia brak de fles niet. Een teken aan de scheepswand, als u het mij vraagt. Laten we echter toch maar vrolijk eindigen met een grap die in de Champagnestreek circuleert. Nieuw Champagnehuis openen? Gooi er een boot tegenaan.