Ach ja, Grignan. Bijna niemand kent deze Rhône-regio. Als Coteaux du Tricastin was het veel bekender. 

Maar ja, er moest in 2008-2009 zo nodig weer een kerncentrale gaan lekken in Tricastin. En toen was de wijn die daarvandaan kwam ook plots verdacht. Geef toe: rood, wit of rosé die groen oplicht in het donker van de wijnkelder. Je vindt zo’n flesje dan wel makkelijk maar smaakt-ie je dan ook? Ingestraalde wijn werd niet direct als pre gezien. Enfin. De INAO, het Institut National des Appellations d’Origine, vond het een moverende reden om een naamswijziging toe te staan. Aldus geschiedde. 

Er diende zich echter nog meer onheil aan. In de vorm van een négociant die destijds alsnog een lont in het spreekwoordelijke reactorvat stopte: ‘In Tricastin wordt sowieso geen fatsoenlijke wijn gemaakt.’ Maar daar denken ze bij Domaine de Montine heel anders over. Daar maken ze een kerngezonde rhône. Bessen, bramen, lauriertje, prettige zuren. Van een gespierde soepelheid, milde tannines, soezerig kreupelhout plus het pittige syrahpepertje als afscheid. 

Leuk geprijsd bovendien.