'I'll confess: I'm tired of all the trends, labels and posing,' lezen we op het etiket. 

Nu worden wij inmiddels overigens doodmoe van al die wijnmakers die levensoverpeinzingen, motto's en Maison Rivièra-tegeltjeswijsheden vanaf onze kant hun kant opslingeren. We zuchten er bijna even hard van als wanneer we weer ergens een boeddha-beeld in de tuin, op de vensterbank of in de badkamer zien staan. 

Enfin.

We dwalen af. Het gaat om de inhoud van de fles. Witte rioja. Leuk. Van viura. De braafste druif waarmee je zo'n blanco kunt maken. Maar deze pakt pittig uit. Koel-tropisch, een fijn kruidig bittertje, precieze zuren. 

Op naar de glasbak nu. Als je dat dagelijks tig keer moet doen zoals wij, word je daar ook behoorlijk moe van, biechten we op.