Deze wijn heb ik eerder geproefd. Over de 2015-oogst noteerde ik destijds: ‘Een wijn van twee, wat zeg ik, drie keer kijken op het prijskaartje. Geweldige grauer voor dit geld. Charmant door zijn bijna tutu-roze kleur. Toch is het niet bepaald een watje. Verrukkelijk geel sap, een frambozentouch, maar vooral ook een mineraalstrakke ruggengraat met superzuren.’ Kan natuurlijk dat ik het niet meer helemaal helder zag dat daar € 8,95 stond, omdat ik de fles had leeggedronken bij een zeebaars in zoutkorst die mevrouw Hamersma had gemaakt. Met deze 2017-oogst kreeg ik een tweede kans. Wederom van een uitstekende kwaliteit. En al heb ik nu niks te eten en zit ik louter en alleen solitair te proeven, als een kluizenaar in mijn eigen glasbak, ik zie weer dat prijskaartje. Dat zie ik toch wel goed?