We hebben allemaal een beeld bij wijnmaken. We stoppen druiven in een vat, we kiepen er wat gist bij, laten het lekker pruttelen, pompen het her en der wat over en dan krijg je vanzelf een keer wijn. Nu blijkt dat als je de volle drie maanden meewerkt, er toch iets meer bij komt kijken. Bijvoorbeeld de eindeloos veel manieren van schilextractie, opties voor het type gist, keuzes in formaat en materiaal van het vat en ga zo maar door. Je kan het zo gek niet bedenken of er moet een knoop worden doorgehakt. Klinkt allemaal niet heel spannend. Maar toch is wijnmaken niet zonder gevaar voor eigen leven.
Er overlijden jaarlijks tientallen mensen tijdens de vinificatieperiode. Ze worden gespiesd door een heftruck, lichaamsdelen komen vast te zitten in één van de machines of ze struikelen van meters hoge tanks af. Wijnmaken was zo romantisch toch? Gevaar ligt altijd op de loer. Koolstofdioxide (CO2), een geur- en kleurloos bijproduct van de alcoholische vergisting, is de grootste sluipmoordenaar. Als je in een tank valt die vol zit met CO2, of diep inhaleert te dichtbij boven de vergistende wijn leg je vrijwel meteen het loodje. Van de week kwam er een nieuwsbericht naar buiten over een overleden wijnmaker in de Loire. Het deed me beseffen dat dit ook voor mij dagelijkse risico’s zijn.
Dus wanneer het tijd is voor de ‘decuvage’ en me wordt verteld dat ik zo’n dampend vat in moet klimmen, word ik toch een tikje nerveus. De dag ervoor hebben we de wijn er al uit laten lopen en nu is het tijd om de schillen eruit te scheppen. We maken een gat in de schillenlaag en door middel van een ventilator bovenin blazen we de CO2 eruit. “Als het goed is vormt het zo geen probleem” zeiden ze tegen me. Als het goed is?! Dat geeft me absoluut geen vertrouwen. “Mocht je je niet goed voelen, dan steek gewoon je hoofd naar buiten voor een hap frisse lucht”. Die mensen zijn helemaal gek geworden, ik ga hier absoluut niet in, was het eerste dat ik dacht!
Maar goed, ze zullen het wel zeker weten. Dus daar ging ik. Meteen had ik spijt van mijn bezoek aan de boulangerie vanmorgen. Dat kleine gat, kan onmogelijk groot genoeg zijn voor mijn derrière. Wonderbaarlijk genoeg, spartelend als een vis op het droge, ben ik er doorheen gewurmd. Als je nog geen claustrofobie had, dan zou je het spontaan krijgen. Eenmaal binnen in het vat is het serieus warm, dus het eerste wat je doet is je shirt uittrekken. Het moet een gek gezicht zijn geweest, zo’n Nederlands meisje dat half in d’r ondergoed kromgebogen in zo’n tank staat. Er is geen tijd om rustig te acclimatiseren, scheppen maar!
Half bedwelmd van de alcoholdampen klom ik een half uur later weer uit de tank. Uiteindelijk was ik zenuwachtig gemaakt voor niets, maar toch is het goed om je van de gevaren bewust te zijn. Morgen staan er weer drie decuvages op het programma. Ik ben er klaar voor!
À bientôt!
Rianne
Hier vind je de actuele Top 10 rode wijn uit Sicilië van alle door ons geproefde en beoordeelde wijnen nu verkrijgbaar in de winkel. Maar er zijn nog veel meer lekkere rode wijnen uit de Sicilië daa...
In de afgelopen jaren is de populariteit van online wijnwinkels enorm toegenomen. Steeds meer mensen kiezen ervoor om hun favoriete wijnen vanuit hun luie stoel te bestellen.Deze trend is niet alleen ...
Hier vind je de actuele Top 10 rode wijn uit Stellenbosch van alle door ons geproefde en beoordeelde wijnen nu verkrijgbaar in de winkel. Maar er zijn nog veel meer lekkere rode wijnen uit de Stellenb...
Ogink die naar Bordeaux ging We hebben allemaal een beeld bij wijnmaken. We stoppen druiven in een vat, we kiepen er wat gist bij, laten het lekker pruttelen, pompen het her en der wat over en dan kri...
