Zelfs Galet schrijft het: druif aligoté, daar kun je beter kir van maken. Een scheut crème de cassis bij die zure witte wijn. De Amerikaanse wijnimporteur Kermit Lynch vertelt in zijn boek Adventures on the Wine Route hoe hij ooit enthousiast aan Aubert de Villaine vertelde hoe blij hij was met Villaines aligoté: een prima wijn bij de ambachtelijke crème de cassis die hij net had ontdekt. De Villaine sloeg niet meteen, maar zei met veel zelfbeheersing dat het jammer van zijn aligoté zou zijn er crème de cassis door te doen.De uitzondering die de regel bevestigt. Verder is bourgogne aligoté over het algemeen dunne, zure, witte wijn: een scheutje crème de cassis erbij werkt als limonadesiroop op een glas water. Kir, want zo heet de combinatie, maakt voor de meeste aligoté het verschil tussen een zuur gelaat en een gezicht zo blij als dat van een kind.Maar niet álle aligoté is dun met messcherp zuur. Die van Aubert en Paula de Villaine is slank, en dat is heel wat anders dan dun en mager. Niet vel over been als een onhebbelijke gierigaard, maar slank en statig. Deze aligoté is wat afstandelijk bij de eerste kennismaking, maar algauw merk je dat hij terecht beroemd is. Hij komt uit de gemeente Bouzeron, en mag zich als enige aligoté met een dubbele naam tooien: aligoté de bouzeron. Deze aligoté wordt uitgenodigd op de feestjes van de Bourgondische adel in Meursault en Montrachet. Aligoté in avondkleding, aligoté op sjiek. En net zomin als je cassislikeur in je puligny-montrachet doet, doe je dat in je aligoté De Villaine.En ook niet – vind ik – in die van Claude Maréchal. Tijdens de oogst bij Maréchal hebben wij plukkers binnen een week met z’n honderden zeshonderd flessen van zijn aligoté opgedronken. Dat lukt alleen maar als het lekker is. En dat is het: als goede champagneE, maar dan zonder de belletjes. Fris en licht als een bergbeek, als de kabbelende golfjes over de kiezels. Altijd anders en steeds hetzelfde. En dát is het kenmerk van goede wijn: steeds ontdek je iets nieuws in deze oude bekende. Hij verveelt nooit, is altijd een plezier. Aligoté de vriendenwijn, vriend op het plukkersfeest waar op de tafels wordt gedanst, maar ook thuis om zo’n uitgelezen gast als mijn uitgever iets bijzonders te schenken. Claude biedt me wel een scheutje cassis aan, maar ik vind het zonde. Zijn aligoté komt uit zijn wijngaard in pommard. Omdat pommard rode bourgogne van pinot noir is mag de wijn van die aligotédruiven niet pommard heten, ook al groeien ze levensgroot in Pommard. Een vreemd gezicht overigens, als je al pinot noir plukkend ineens in het bovenste deel van de rij wijnranken witte druiven tegenkomt. Je vraagt je heel even af of je bij de lunch niet te veel aligoté hebt gedronken.Zo kan aligoté dus zijn – maar volgens sommigen is dit niet aligoté zoals aligoté bedoeld is. Te verfijnd. Ze geven de voorkeur aan de aligoté van Bersan. Geen elegante avondkleding, maar eenvoudige werkplunje. Boerser, maar puur natuur. Op zijn heel eigen wijze zeker zo goed als de vorige twee.Zo is er met goed zoeken nog wel wat lekkere aligoté te vinden in Bourgogne, waar de druif en de wijn sinds eind achttiende eeuw worden genoemd. De meeste boeren beschouwen ’m als tweederangs, inferieur zelfs, al is kort geleden gebleken dat-ie toch maar mooi familie is van lieveling chardonnay. Verder zou ik niet zoeken, al groeit ook in Chili en Caifornië wat aligoté, en in Bulgarije, Roemenië en Rusland en aanpalende staten zelfs een heleboel.Vaak wordt gedacht dat wijn beter is naarmate hij verfijnder en geciviliseerder is – maar dat is niet het geval. Wat in de wijnwereld telt is karakter. De aligoté van De Villaine is niet beter dan die van Bersan omdat-ie meer op chardonnay lijkt. Ze zijn anders, en voor beide stijlen is wat te zeggen. Net zo is het met het verschil tussen aligoté en chardonnay. Goed, de druivensoort chardonnay is veel belovender dan zijn collega aligoté, en op z’n best maakt de chardonnay dat ook waar. Een goede chablis of meursault biedt meer dan een goede aligoté. Maar daarom is er nog niks mis met die ali- goté. Bij wijnen moet je niet naar de wereldkampioen zoeken; waardeer de verscheidenheid. Elke druivensoort, elke streek heeft z’n goede wijnen. Let op dat ‘goede’: een heel belangrijk predicaat dat waardering naar karakter in de standenmaatschappij van de wijn predikt. Een goede aligoté is meer waard dan slechte grand cru chablis – ze zijn allebei zuur, maar de grand cru smaakt naar azijn en de aligoté naar druiven. De crème de cassis doe je in zo’n chablis en de goede aligoté drink je zo. Puur.Nicolaas Klei - Wijnwijs van A tot Z