Lezers stellen vragen. Soms iets als: ‘Ik heb in 1968 wat pakken PINARD gekocht. Zijn die al op dronk, of kan ik ze beter voor heel veel geld laten veilen?’ Meestal gelukkig minder dom. Zoals de lezer die een proeverij van parmaham met malvasia had genoten: ‘Heeft malvasia iets van doen met de Oudhollandse malvezij?’ Welzeker, lezer. De ‘geurige, zoete’ malvezij die onze voorouders – en talloze andere Europeanen – dronken, is de wijn die in SPANJE, PORTUGAL en ITALIË malvasia heet. Dat is een verhaspeling van Monemvasia, de Zuid-Griekse havenstad van waaruit in de Middeleeuwen grote hoeveelheden goudgele, soms ook lichtrode, maar in ieder geval behoorlijk alcoholische zoete wijn werd verscheept. Waar zo’n wijn ook vandaan kwam, hij werd, naar de havenstad, malvasia genoemd. Of malvoisie, malvesie, malmsey, malvezij...
Malvezij kon dus van alles en overal worden gemaakt. Maar er is ook malvasia van de druif malvasia. Of beter gezegd, van een van de 42 verschillende malvasia’s, verkrijgbaar in de kleuren wit, roze en rood. Sommige zijn familie van elkaar andere zijn dezelfde al heten ze anders, volgende zijn volstrekte vreemden. Hoe dat allemaal in elkaar steekt, dat weet zelfs geen enkele AMPELOGRAAF precies, dus dat slaan we lekker over. De basisverdeling is echter overzichtelijk in malvasia bianca, wit dus, en malvasia nera, de donkere. In Italië staat flink wat witte malvasia, en een stuk minder donkere. Slechts PIËMONTE produceert wat pure rode malvasiawijnen, voor de rest wordt de donkere gemengd met andere druiven. In Spanje kom je malvasia (voornamelijk wit) vooral tegen in Rioja en Navarra, in FRANKRIJK staat er wat op CORSICA, en in Portugal in de DOURO. Voormalig Joegoslavië heeft veel malvasia, GRIEKENLAND en CALIFORNIË een beetje.