Onlangs moesten we weer eens iemand teleurstellen. Die meende het koopje van zijn leven te hebben gedaan door een grand cru uit Bordeaux aan te schaffen voor maar € 6,99. Meteen maar zestig flessen laten komen. Op onze eerste vraag ‘wat is het voor eentje?’ krijgen we veelal het antwoord: ’Nou, gewoon een grand cru natuurlijk!’ Begripvol knikken we dan. De wijnwereld blinkt nu eenmaal niet uit in overzichtelijkheid. Want de ene grand cru is de andere niet. Zo is het de hoogste kwalificatie in Champagne, Elzas, Bourgogne en recentelijk in Quarts de Chaume in de Loire. Daarentegen is het juist de een na laagste binnen de appellation St-Émilion in Bordeaux. Deze benaming mag door 60 procent van alle wijn daar vandaan gevoerd worden.
In dit geval gingen de koopjesmondhoeken vervolgens wat meer richting mineur toen mijn voorspelling bleek te kloppen dat de acquisitie in kwestie ook nog eens 2013 betrof. En dan met name door het declameren van de karakteristieken van dit oogstjaar uit Hugh Johnsons Wijngids: ‘Rot in merlot. Bescheiden tot slecht jaar.’ Tot slot lieten we reputatie van het chateau in kwestie nog wat verder bijdragen aan een neerwaartse beweging van de prijsspiraal. We besloten met een monter: ‘Als je boft tref je een wijn die zijn € 6,99 net aan waard is. Klein grand cru’tje, op zijn best net drinkbaar.’
De pikorde in Saint-Émilion (anno 2012)
De Bordeaux week wordt mede mogelijk gemaakt door Gall & Gall