Wat dacht u, zullen we deze maar overslaan? Bijna honderdvijftig soorten somt Galet op – en dan heb ik de onderverdelingen nog niet eens meegeteld. Ik kan natuurlijk de betere en de slechtere sorteren, maar ten eerste staat zelden op het etiket met welke je te maken hebt, en verder is het, afgezien van heel af en toe een MOSCATO D’ASTI, een onbenullige druif. De wijn gemaakt van de muscat smaakt namelijk naar druif. En wijn smaakt naar van alles, maar niet naar druivensap. Een hint druivengeur, oké, maar niet dat kruidige muskusachtige druivensapluchtje. Vooral in de ELZAS kom je dat veel tegen, vaak vermengd met goedkope aftershave. Overslaan dus.
Vooral ook omdat muscat een zeer ordinaire druivensoort is. En niet netjes bovendien. Zoals u weet, had ik bijna geschreven, maar veel fatsoenlijke mensen weten niet eens dat muscat bestaat, hoe- veel ze verder ook van wijn weten. Een zorgvuldige op victoriaanse leest geschoeide opvoeding heeft ze verre gehouden van deze lonkende lellebel. Toch, als u, tot de jaren des onderscheids gekomen, hebt ontdekt wat uw blozende gouvernante bedoelde met haar geprevel over de bloemetjes en bijtjes, of misschien zelfs door uw vader mee bent genomen naar een net bordeel voor keu- rige jongeheren, maak dan eens kennis met een goede muscat. Wulps, verleidelijk en zwoel, met de rijpe geuren van muskaatdruiven, rozen, hemelbed en gemarineerde courtisane.