Er groeit veel meer barbera in ITALIË dan je zou denken (had ú gedacht dat het aldaar na SANGIOVESE en MONTEPULCIANO de meest voorkomende rode druif is?) en ook verder weten we er niks van. Hij wordt voor ’t eerst genoemd in 1798 in PIËMONTE, maar omdat hij geen familie blijkt van de andere druiven daar komt hij waarschijnlijk van elders. Ook omdat hij pas na PHYLLOXERA enthousiast werd aangeplant in Piëmonte, wordt hij er van verdacht niet inheems te zijn. Waarschijnlijk is hij ontstaan uit een natuurlijke illegale kruising ergens in een wijngaard. Klinkt allemaal losbandig en irregulier, dus hij wordt in de gaten gehouden. Nader onderzoek is gewenst.
Wat we wel weten is dat je er heerlijke wijn van kunt maken, en dat dat bedroevend zelden gebeurt. Terwijl het in theorie de ideale huiswijndruif is van Piëmonte: vrolijk diep paars, veel fruit, wat tintelende koolzuurbelletjes voor de frisheid, en dat pittige bittertje om je te tonen dat barbera meer is dan de eerste de beste fruitige wijn. Heerlijk. Maar vind het maar eens. Want behalve knorrige zijn er een heleboel veel te goede barbera’s op de markt. Te goed, ja. Da’s bijna net zo erg als slecht.
Steeds meer producenten leveren een sjieke barbera, een barbera met pretenties. Barbera op sjiek in plaats van barbera met sjeu. Alsof er een Mercedes komt voorrijden terwijl je uitkijkt naar een lelijke eend. En het was zo mooi geregeld: BAROLO en BARBARESCO voor de zondag, barbera (en DOLCETTO) voor alledag. Tot Giacomo Bologna met een barbera barricato kwam, een barbera die, net als veel grote wijnen wereldwijd, gerijpt had op BARRIQUES, nieuwe eikenhouten vaten. Zijn barbera Bricco dell’Uccellone 1982 was voor iedereen een verrassing en Bologna was direct wereldberoemd – bij wijnkenners dan. Zo’n geconcentreerde, machtige wijn met de bekende hout-en-vanillegeuren van de barrique was een stuk herkenbaarder dan de simpelweg frisse barbera’s met veel zuren. Wijnkenners houden niet van zomaar domweg lekker. Zodoende zijn simpele huiswijnbarbera’s moeilijk te vinden. Waarschijnlijk drinken de Piëmontezen die allemaal vrolijk zelf op, als ze weer voor veel geld hun barbera barricato voor de export hebben verkocht.