De jaarvergadering 2020 van de Verenigde Koffiedikkijkers, Tarotleggers & Kristallenbolzieners was een droevige. Een complete pandemie, door niemand voorvoeld. ‘Je moet het kosmisch zien,’ opperde een sterrenwichelaar, maar dat bood geen troost. En de Komst van de Silvaner had het Astrale Plan ook al vergeten door te geven. ‘Een mens zou er van aan de drank gaan,’ verzuchtte een piskijker, en hij schonk nog eens bij. Dat had iedereen gelukkig voorzien, dus de glazen waren leeg om weer gevuld te worden. De Oostenrijkse ACHTERBUURTDRUIF silvaner is het gevolg van een spontane kruising tussen SAVAGNIN en een druif die heel nietszeggend östereichisch weiss heet, zo’n vijfhonderd jaar geleden. Al die tijd werd er weinig verheffends over vermeld, tot begin dit millennium hier en daar een enkeling wat meer aandacht aan ’m besteedde en ontdekte dat je er meer van kan maken dan friszuur wit. Namelijk friszure witte wijn met pret en diepgang. Goede doet denken aan dauwtrappersochtend met de belofte van zonneschijn. Biedt zelfs iets romigs in de smaak, en onvermoede nuances, met een strakdroge afdronk op het verheven niveau van de betere CHABLIS en RIESLING. SYLVANER, schrijven de Fransen en ze zeggen sylvanèèèr.
In Parijs aten we hippe hapjes naast een volgetatoeëerde jongen die alles wist van wijn en dat uitlegde aan z’n blonde lellebel die het geen zier interesseerde, maar ook in een restaurantje waar sinds de jaren vijftig niks veranderd was. Maigret zat zelfs nog in een hoekje. We aten er perfecte quiche lorraine en dronken slechte wijn uit van die piepkleine dikke ballonglaasjes. Doodgefilterd kaal wit met verregend karton in het bouquet en in de afdronk een maagzweer. Generaties Fransen hebben er mee aan de toog gehangen en je voelt de calorieën van de quiche er sissend in oplossen. Dan toch liever een wijnbar vol baarden. Daar schonken ze ook een elzasser, nu in gulle glazen vol plezier. Een silvaner, een ACHTERBUURTDRUIF waar weinig vriendelijks over wordt verteld, maar die nu voorzichtig in opkomst is. Sylvaner, schrijven de Fran- sen en ze zeggen sylvanèèèr. Altijd al een sympathieke druif gevonden, deze witte die eenvoudige maar karakteristiek ELZASachtige wijnen levert, en helemaal sinds ik die jongen hoorde vertellen dat hij oorspronkelijk uit Transsylvanië komt. Transsylvanië! Lang gedacht dat het een fantasienaam was, als het Bordurië uit Kuifje, het Ruritanië van The Prisoner of Zenda, prachtige victoriaanse romantiek. Maar het bestaat echt, werd me op een dag verzekerd; Vlad de Palenprikker komt ervandaan. Was het Einstein die zei dat alles in het heelal in evenwicht was? Aan de ene kant worden kolonel Sponsz en de Elphbergs je door de neus geboord, aan de andere kant krijg je Dracula ervoor terug. Anderen houden de geboorteplaats van sylvaner echter prozaïsch op OOSTENRIJK, en die hebben helaas gelijk. Iedereen is het echter eens over de Oost-Europese en oude achtergrond. En bijna niemand, behalve een enkeling in Franken, DUITSLAND, ziet er meer in dan een best wel aardige druif voor frisse landwijn. TERROIR-fanaten grijpen sylvaner graag aan om hun gelijk te bewijzen: kijk eens, anders al naargelang de omgeving!