Tannat
De grote troef uit het Franse zuidwesten is al een tijdje uit de gratie bij de moderne wijndrinker. De tannat druif die het hoofdbestanddeel vormt van deze rode is dan ook niet bepaald een lachebekje. Blenden met cabernet sauvignon en pinenc konden zijn donkere karakter veelal niet verhullen en langzaam maar zeker dreigde deze ‘klassieker’ van het wijnwereldtoneel te verdwijnen.
Een voorzichtige kentering lijkt zich echter aan te dienen. Via ‘micro-oxygenation’ – een methode waarin tijdens het wijnmaakproces met een soort aquariumpompje zuurstof aan het sap wordt toegediend – kan Madiran wat gezeglijker worden gemaakt. De ontdekking dat wijn drinken goed is voor lief en lever draagt zijn steentje bij: tannat is de druif met de meeste resveratrol, een ‘levensverlengend’ druivenbestanddeel. Bovendien mag Madiran zich in Engeland inmiddels verheugen op een groeiende belangstelling van een aantal supermarktinkopers: ‘Eindelijk weer een wijn met karakter in plaats van al dat uniforme, soepele, zwoele Nieuwe Wereld rood’, klinkt er.
Ik proefde in Gascogne een Madiran die mij zeer beviel, Plénitude 2004 (€ 19,95). Heeft de geur van een noordelijke Rhône. In de mond bramen, spoortje kersenlikeur, gedroogde pruim, zacht-droppig, rijpe tannines, zoetig en toch stoer. Heel lekker – maar dat zal niemand verbazen – bij eend.
Mooi verhaal, dat de donkere druif tannat oorspronkelijk uit BOURGOGNE komt, begin twaalfde eeuw meegenomen door benedictijnen naar MADIRAN, nu de beroemdste tannatappellation van ZUIDWEST-FRANKRIJK – en de wereld. Geen idee hoe en wie het bedacht heeft, maar er klopt niks van. Tannat komt gewoon uit de omgeving van Madiran, oftewel uit Zuidwest-Frankrijk. Tannat heet niet voor niets zo. De druif bevat veel tannine, de stof in jonge rode wijn die zo aan je tandvlees trekt. Wel karaktervol, vond men, maar verder een simpele druif, die stoere wijnen gaf met weinig geur en afdronk. Tot in de achttiende eeuw prefereerden de wijnboeren van Madiran hun eerdere importproduct uit de Bourgogne, de PINOT NOIR.
Niettemin namen emigrerende Basken de tannat mee naar URUGUAY. Zij noemden ’m harriague, maar tegenwoordig staat er overal trots tannat op de Uruguayaanse etiketten en er is meer tannat in Uruguay dan in Zuidwest-Frankrijk, al zie je de wijnen hier nog weinig.
Tannat en Madiran werden beroemd toen een zekere Alain Brumont zo’n twintig jaar geleden op het onzalige idee kwam madirans van puur tannat te maken, zie Madiran. Slechts voor hout- en tanninemasochisten een plezier. Gelukkig zijn er ook nog ouderwetse madirans. Met niet te veel tannat.
Rianne Ogink: Handenvol biodynamische koeienpoep
“Some career choices led me to this”. Dat is wat ik dacht toen ik op een blauwe maandag gefermenteerde schijt uit 132 opgegraven koehoorns stond te peuteren.
Rianne Ogink: Een primeur in Bordeaux
Even voor een dagje geen student, maar weer als sommelier op pad. Heerlijk was het! Met het team van wijnkoperij Okhuysen mocht ik de fameuze ‘en primeur’ wijnen proeven op de rech....