Als hij me ziet, weet Sylvain Fadat al wat ’m te wachten staat: ‘Sylvain, wanneer ga je weer een pure cinsaut maken?’ Sylvain maakt op zijn Domaine d’Aupilhac witte wijn, rosé en diverse rode wijnen. Eén rode wijn is puur carignan, de andere wijnen zijn ASSEMBLAGES van diverse Zuid-Franse druivensoorten. Maar in 1994 en 1996 kwam hij ineens met een wijn van louter cinsaut aanzetten. Een sappige, heldere boerenlandwijn met alle geuren van zomers ZUID-FRANKRIJK. Simpel en subliem. Ik zal er verder niet over uitweiden want alle 1994’ers en 1996’ers zijn op en nieuwe is er niet, maar het was verrukkelijk.
Er zijn weinig wijnen waar ik meer flessen van heb gekocht. En dat voor wijn van een druif waarvan gezegd is dat ‘de onbehouwen smaak sommige mensen aan hondenvoer doet denken’. Zo, dat is nog eens wat anders dan wijnen die geuren naar fijn fruit, Zuid-Franse kruiden en rozengeur en maneschijn. Toch wordt niet alleen die ene wijn van gekke Fadat (fada betekent gek in het Frans) van cinsaut gemaakt. Ook de internationaal geprezen wijn die in LIBANON op Château Musar wordt gemaakt, bevat veel cinsaut.
Twee wijnen; niet veel, op de hele wereldproductie, maar het gaat om de kwaliteit, niet om de kwantiteit. Toch drinkt u meer cinsaut dan u denkt. CH TEAUNEUF-DU-PAPE, CÔTES DU RHÔNE, ROUSSILLON, CORBIÈRES, MINERVOIS... het zijn soms maar een paar druiven per fles, maar je hoeft niet veel en vaak te drinken om toch heel wat van dat vloeibare hondenvoer te verorberen. In bijna heel Zuid-Frankrijk staat cinsaut aangeplant, want in de jaren zeventig was het dé aanbevolen vervanger van nog mindere soorten als ARAMON NOIR en ALICANTE HENRI BOUSCHET.
Al vroeg in de zeventiende eeuw wordt cinsaut genoemd als Zuid-Franse druif, in de spelling sinsâou. Hij is geen familie van een of andere beroemde druif, een telg van de arme tak van de PIQUE- POULgroep, maar een nakomeling is wereldwijd berucht: de Zuid-Afrikaanse PINOTAGE is een kruising tussen PINOT NOIR en CINSAUT. Ten slotte, trotse keldereigenaar, hebt u een goede kans dat u met uw oude BOURGOGNES wat cinsaut binnenkrijgt: veel, heel veel bourgogne van voor de Algerijnse onafhankelijkheid in 1962 heeft wat extra kleur gekregen van een scheut Algerijnse cinsaut. Maar u weet: geef ook de gekste druif een goede behandeling – strenggesnoeide oude stokken op arme grond en een begenadigd wijnmaker – en je krijgt een huiswijn waar ik nog steeds van droom.