In Marche begint het te marcheren

Welbeschouwd kent Italië twee beroemde wijnflessen. Het mandflesje voor de rode chianti dat zijn claim to fame echter voornamelijk te danken had aan zijn voormalige biotoop. Ooit zagen exploitanten van pizzeria’s het omvlochten kruikje graag als plafonddecoratie. Een wijs besluit, omdat de inhoud ervan ook maar beter buiten bereik kon blijven.

In eerste instantie is ook witte verdicchio dei castelli di jesi vooral beroemd geworden door zijn uitmonstering. Maar hier deed de koper er in de meeste gevallen verstandig aan om de, door sommigen mooie gevonden, amforavormige fles eerst leeg te gieten, deze daarna weer met water te vullen om er vervolgens een bosje fresia’s in te zetten. Want veel wit van de verdicchiodruif ontpopte zich nogal eens als schraal, zuur en vermoeid. En ongeïnspireerd gemaakte wijn in een spiritueel vormgegeven fles, dat botst. 

Maar er is sprake van een kentering. En die kan vooral toegeschreven worden aan de revival van de inheemse druif in het algemeen. Veel Italiaanse wijnbouwers beginnen de charmes van hun eigen druiven weer te waarderen en wijzen internationals als chardonnay, sauvignon blanc, cabernet sauvignon en merlot de deur. 

Uiteindelijk leverden deze wijnen op die qua smaak overal vandaan zouden kunnen komen. In deze herontdekkingstocht naar authenticiteit zien zij zich gesteund door de inspanningen van de universiteit van Ancona die zich heeft toegelegd op het behoud van met verdwijnen bedreigde, oude, lokale druivensoorten. En met succes.

De ingezette renaissance in Marche, in het midden van Italië aan de Adriatische kust, komt op het conto van de verdicchio, de oudste inheemse druif van het gebied. Steeds meer wijnbouwers in de wijnbouwstreek Castelli di Jesi in de provincie Ancona beginnen er weer wijnen mee te maken zoals deze ooit bedoeld waren. Geholpen door de koude noordoostelijke wind uit de Balkan die druiven koel houdt, produceren zij er wijnen met een duidelijk noordelijk karakter. Fris dus, zuiver en sappig. Met veel wit fruit, zoals peer en appel. Een spoortje venkel wil ook nog wel eens opduiken. Maar zeker zijn de strakke citroenzuren en de amandelbittere afdronk. 

Niets ten nadele overigens wat betreft het huidige aanbod in de supermarkt waar voor rond de vijf euro eenvoudige verdicchio in de schappen staat. Deze wordt gemaakt door een uitstekende grote producent die ieder jaar weer een verdicchio maakt van een constant goede kwaliteit. Voor De Grote Hamersma hebben we deze wel eens omschreven als ‘pico bello Italiaanse huiswijn voor dit geld.’ Een nadeel echter. Weliswaar worden de smaakpapillen tegenwoordig ontzien, de huidige flesvorm doet in veel gevallen pijn aan de ogen. Zelfs je fresia’s willen niet dood aangetroffen worden in zo’n voor de 21^e eeuw vormgegeven amfora thans ook met schroefdop.

Echter, wie wat meer verlangt dan alleen maar zijn dorst te lessen, verlaat de supermarkt en verdiept zich verder in verdicchio. Om vervolgens te ontdekken dat juist de kleinere azienda’s het verschil maken, zoals Poderi Mattioli waar we voor De Grote Hamersma een aantal indrukwekkende verdicchio’s van proefden. 

De proefnotities vind je hieronder, de wijnen kun je bestellen bij Piceno Wijnen en meer informatie over het Poderi Mattioli wijnhuis vind je hier.