door Harold Hamersma
Naast dat ik in al die jaren dat ik over wijn schrijf overspoeld wordt door proefflessen, worden mij ook steeds vaker hulpstukken aangereikt. Van extra handige kurkentrekkers tot drup voorkomende schenktuitjes. Van onbreekbare glazen tot design decanteerkaraffen. Met name de laatste jaren hebben ook high tech proposities ter verdieping van de wijnbeleving een fikse vlucht genomen.
Ik testte een wine aerating system dat een wijn met ‘zachtere tannines, meer geur en meer smaak en gemiddeld 56 procent minder sulfiet’ beloofde. Zo ook de Clef du Vin, een gadget waarmee de ongeduldige liefhebber jonge wijn versneld kon laten ouderen. En legde ik mijn oor te luister bij de Ultrasonic Wine Ager. Met behulp van ultrasoon geluid zou deze een fles goedkope wijn laten gaan maken als een bijzonder kostbare. Maar wat ik ook deed, mijn landwijn werd geen Latour. U begrijpt, dergelijke TelSell-achtige ‘superuitvindingen’ hebben mij wat sceptisch gemaakt.
Coravin, een nieuw systeem waarmee wijn geschonken kon worden zonder de fles te ontkurken, vertrouwde ik dan ook voor geen meter. Een vlijmscherpe holle naald wordt door de capsule door de kurk geprikt, waarna de wijn per gewenste hoeveelheid kan worden geschonken. Een geur – en smaakloos gas (argon) ‘dekt’ vervolgens de rest van de wijn in de fles af. Het oxiderende effect van zuurstof krijgt er zodoende geen vat op. Proef op de som genomen: zes flessen ‘geprikt’ en geproefd. Na respectievelijk drie en zes maanden herproefd. En ojee: het werkte. Stuk voor stuk bleken deze nog te smaken zoals het eerste glas.
Ook bij andere naaldgebruikers maar eens een Coravinnetje gedronken. Diverse bevriende liefhebbers gebruiken het. Maar inmiddels tref ik het ook bij met name de betere restaurants. Het biedt hen de mogelijkheid om bijvoorbeeld bij het in Nederland zo populaire wijnarrangement ook kostbaardere wijnen per glas te schenken. Aldus proefde ik zelfs wijnen die al bijna een jaar geleden op deze manier waren ‘geopend’ en toch nog geen spoor van vermoeidheid toonden. Nu is het systeem vrij kostbaar: de eenvoudigste houder kost € 199,00 en de duurste doet € 999,00. De noodzakelijke argon-capsules (per stuk goed voor twintig behandelingen) verlangen een kassa-aanslag van € 17,95 per twee. Coravin is dan ook niet bedoeld voor eenvoudige wijnen. Komt dat echter goed uit dat we die in Nederland nu net wat vaker gaan drinken.
Overigens bestaan er budgetvriendelijkere methodes om wijn te bewaren. Populairst is het systeem waarmee een aangebroken fles door middel van een rubber nippel en een handpompje van zuurstof ontdaan kan worden. Bekendste merken zijn Vacuvin, Le Creuset en Screwpull. Afhankelijk van de kwaliteit van de wijn verlengen deze de levensduur met een dag of drie zonder dat er nadrukkelijke geur- en smaakveranderingen waarneembaar zijn. Sowieso aan te bevelen: bewaar een aangebroken fles wijn (ook rode) daarna altijd in de koelkast. Boterhamworst blijft daar langer goed in: wijn dus ook. Nota bene: wit houdt dat gewoonlijk langer vol dan rood.
Geen handpompje voorhanden maar wel een leeg half flesje? Schenk het restant van de wijn hierin over en doe de kurk erop. In een kleiner flesje is eenvoudigweg minder ruimte voor die ‘verouderende’ zuurstof. Hoe paradoxaal het echter klinkt zorgen grootverpakkingen voor de minste verspilling. Met name de supermarkten voorzien in een groeiend aanbod bag in box wijnen met een inhoud van 2,5 of 3 liter. Na het ‘aanslaan’ van zo’n BIB blijft de inhoud vier tot zes weken ‘vers’, omdat deze automatisch vacuümtrekt. De bijvangst is voor het milieu: de BIB veroorzaakt minder CO2-uitstoot.