De vakantie staat weer voor de deur. En de meesten van u weten al waar we naar toe gaan: oui, oui, naar Frankrijk. Voor ons Nederlanders is dat namelijk nog steeds vakantieland nummer één. En eerlijk gezegd zien we dat we ook niet zo een, twee, drie veranderen. Immers, lekker dichtbij en toch ook zeker mede met dank aan al het heerlijks dat we daar treffen. Met alle respect echter voor alle vaste waar, bij De Grote Hamersma richten we ons echter liever op de vloeibare versies: op rood, wit en rosé.
Nu gebiedt de eerlijkheid ons te schrijven dat Italië in liters de laatste paar jaar overigens wel de nummer een-positie bekleedt. Maar ‘meer’ wil niet altijd zeggen ‘beter.’ Onder meer ingegeven door ‘een veranderende markt’ werden de laatste decennia veel Franse wijngaarden die alleen maar ‘volume’ leverden opnieuw aangeplant. En dan met name met druivensoorten waarbij kwantiteit niet meer doorslaggevend was maar kwaliteit. Welbeschouwd zou je zelfs kunnen spreken over een nieuw tijdperk voor wijnland Frankrijk. Opvallend genoeg werd deze ‘renaissance’ ingeluid door het Franse zuiden.
Niemand minder dan Hugh Johnson, de beroemdste wijnschrijver ter wereld, wijdde er ruim tien jaar geleden, in zijn Wijngids 2012, zelfs een apart hoofdstuk aan. Als er één wijnstreek is die zichzelf opnieuw op de wijnkaart heeft weten te zetten, dan is het wel de Midi. En niet alleen omdat in Languedoc, Roussillon en de Provence iedere wijnstijl vertegenwoordigd is. Rood, wit en rosé; droog en zoet; stil en schuimend…het zuiden voorziet erin. Waar Johnson echter vooral de nadruk op legt, zijn de voornoemde kwaliteitsslag en de vele ontdekkingen die hij heeft gedaan. Hij besteedt onder meer aandacht aan de families die vroeger hun druiven aan de coöperaties verkochten om er anonieme bulkwijnen van te laten maken, maar die nu een nieuwe generatie weer met respect en liefde hun geboortegrond zien bewerken. En de wijnen die daar vanaf komen zijn dermate goed dat zij ze weer zonder schroom van een etiket voorzien met hun eigen naam erop. Johnson noteert: ‘In het zuiden zijn er nog schitterende ontdekkingen te doen. Wie deze vindt, wordt beloond met wijnen vol complexiteit, diepte en resonantie’.
Maar voor de wijndrinker is er in Frankrijk gelukkig nog veel meer te genieten. Want vernieuwing en verbetering zijn niet tot het zuiden beperkt gebleven. Ook in de overige wijnbouwgebieden is sprake van een nieuw elan. Bordeaux, Bourgogne, Rhône, Loire, Elzas… Nieuwe generaties wijnmakers hebben daar hun grootste troef ‘herontdekt’: het Franse ‘terroir’. Deze eigen, natuurlijke omgeving waarin de wijnstok mag bloeien en groeien maakt iedere wijnstreek van Frankrijk uniek. En juist deze combinatie van grond, klimaat en zonne-uren maakt Franse wijnen niet te kopiëren. Al wordt het door vele wijnmakers elders geprobeerd… Hugh Johnson vervolgt: ‘Expressie van terroir is een doel dat momenteel wereldwijd wordt nagestreefd. Frankrijk loopt daarmee plotseling weer aan kop’.
En dat statement onderstreept ie, ruim tien jaar later weer, nu in het voorwoord van zijn meest recente Wijngids, de 2023-editie: ‘Frankrijk is nog steeds de toetssteen als het gaat om kwaliteit’.
Voor nu rest ons je een prettige vakantie te wensen. We zijn jaloers op je. Voor het zover is hebben we hier eerst nog wat werk te verrichten. En ter geruststelling: voor wie straks terug is – of nog mag- in Nederland wappert dan ook de Franse tricolore, in de kleuren rood, wit en rosé. Aan keuze geen gebrek. Als we even op de knop van onze database drukken, zien we dat van de ongeveer 6600 wijnen die we recentelijk in De Grote Hamersma publiceerden, omdat deze een 7 of hoger scoorden, er bijna 2000 van Franse afkomst zijn.