De Provence. Ach ja. Vroeger was het mooi, zeggen de boeken. Leeg, romantisch, spotgoedkoop. Als het luxe leven je elders te duur werd, ging je naar Zuid-FrankrijK, want daar kostte alles een scheet en twee knikkers, zoals een zesennegentigjarige lezeres me ooit schreef. Geen idee wat dat precies betekent, maar het betekent blijkbaar heel goedkoop en het klinkt prachtig. Prachtig als Zuid-Frankrijk. Wijn in overvloed ook nog, al was dat indertijd niet allemaal even drinkbaar.
Maar nu? Wie er leuke boekjes over schrijft vlucht even later voor hordes toeristen. Niettemin, het is ook nu nog mooi, met wat zoeken. De wijn is nog steeds niet allemaal drinkbaar. Wel een stuk duurder, al die katerrosés. Maar: er is ook echte wijn in de Provence. En de echtste wijn, dat is die onbekende klassieker Bandol. Oerkracht, zuidelijk temperament, finesse. Donker fruit, kruiden, een vleug van een goede sigaar. Giet om nu te drinken in een karaf en koop genoeg om ook over tien, vijftien jaar nog te genieten – en te mijmeren over het nu, dat dan in een ver verleden ligt. Verleden waarin bandol naar verhouding nog een scheet en wat knikkers kostte.