Ribera del Duero voor acht piek. Niets is meer heilig. Kon je tot voor kort in kleine kringen nog wijnneuzig voor de dag komen door te laten weten dat je wist wat ribera del duero was en dat je door het verpatsen van je kekke cabrio er zelfs een fles van had kunnen aanschaffen, ligt die wijn nu zomaar voor acht euro’s voor Jan en alleman te geef! En nog lekkerder dan die heel dure ribera ook. En de kennis van ribera del d. is ook niet meer exclusief, want die ga ik nu ten behoeve van honderdduizenden verlichte lezers uit de doeken doen. Ribera del Duero komt u tegen wanneer u van Madrid noordwaarts trekt. Ter hoogte van de noordgrens van Portugal komt u bij de oevers van de rivier de Duero (Portugees: Douro), waarnaar het wijngebied heel overzichtelijk is genoemd. Ribera betekent overigens niet zoals je zou denken rivier, maar oever. Decennialang hooguit in de boeken genoemd omdat hier de legendarische Vega Sicilia vandaan komt, Spanjes duurste wijn.
De rode druif hier heet al naar uw genderbeleving tinto fino of tinta fina, en om oeverloze discussies te voorkomen ook tinto del país, wat weer voor andere meningsverschillen zorgt, want dat betekent ‘gekleurde van het land’. Laten we het dus maar neutraal op tempranillo houden, want daar is het een plaatselijke variant van. cabernet sauvignon, merlot en malbec mogen ook. Plus garnacha voor rosé.
De wijnen van Ribera del Duero deden wijnliefhebbers beseffen dat Spanje meer te bieden had dan houtrioja. Namelijk wijn met nog meer hout. En ook verder te veel van alles. Gelukkig zijn er ook spaarzame uitbaters die van hun grootmoe geleerd dat té alleen goed is in tehuis en tevreden, dus hun wijn een keurige opvoeding geven van niet meer dan vijf maanden in barricas, Barriques, de naam van de wereldwijd geliefde bordeauxvaten. Ze hebben ze hier zowel van Frans eikenhout als van het in Spanje vanouds geliefde Amerikaanse eiken met z’n fikse vanillesmaak. Van beide hebben ze er evenveel, maar veel belangrijker: ze hebben wijn met zoveel rijp fruit dat dat hout bescheiden op de achtergrond blijft, waar het hoort.