Even voor een dagje geen student, maar weer als sommelier op pad. Heerlijk was het! Met het team van wijnkoperij Okhuysen mocht ik de fameuze ‘en primeur’ wijnen proeven op de rechteroever. Het zijn van die dagen waar je je extra op kan verheugen. Schoenen in de lak, colbert gestreken en glanzend nieuw notitieboekje in de aanslag. Alle producenten die ik ooit hoopte te bezoeken stonden op het lijstje. On y va!
In feite zijn de wijnen tijdens de en primeur nog niet af. Toch is dit het moment dat men hun wijnen laat beoordelen door de journalistieke wijn-criticus en importeurs van over de hele wereld. Gek eigenlijk als je er over nadenkt. De scores die door belangrijke wijntijdschriften worden gegeven zijn elk jaar voor velen weer een spannend moment. Voor de één is dit het belangrijkste evenement van het jaar. De ander vindt het maar een commerciële poppenkast. Hoe dan ook iedereen hoopt stiekem op hoge cijfers. De wijnen zijn vanaf dat moment namelijk ook meteen te koop. De producenten vullen vast hun zakken en anderhalf jaar later kan je je aankoop komen ophalen. Wat een briljant systeem eigenlijk, echte handelaars die Bordelais.
Een beetje speculatie markt is het dus wel. Grote kans dat de wijn nog compleet gaat veranderen in de aankomende anderhalf jaar. En een beetje grote bordeaux drink je veelal pas na 10 jaar. Dus wat is het nut om de wijn nu al te proeven? Als ik aan het einde van de dag mijn proefnotities terugkijk dan blijken alle aroma profielen op elkaar te lijken. Niet gek natuurlijk, als de meeste wijnboeren letterlijk buren van elkaar zijn en dezelfde druivenrassen gebruiken. Geconcentreerd rijp rood fruit, sappige donkere pruimen, zoete geuren van specerijen en de ene wijn net wat aardser dan de ander. Het palet bleek meer variatie te hebben en ook veel nuttiger om (toekomstige) kwaliteit te beoordelen. Meer of minder strenge tannine, grof of juist fluweelzacht. Zuren die als rijp te omschrijven zijn, maar toch in meer of mindere mate frisheid geven. De ene wijn robuust, krachtig, een dikkertje of juist eerder luchtig en fijntjes. Sommige wijnen zinderen nog minuten na in je mond, de ander is wat kort en simpel. Dan nog het houtgebruik, tja daar is nog weinig over te zeggen. Geïntegreerd of niet, wie weet staat het er over twee jaar weer heel anders bij. Het blijft lastig en het heeft in mijn beleving jaren ervaring nodig om in dit vroegtijdige stadium de finesses er al uit te halen. Toch, de wijnen die echt indruk maakten kan ik me nu nog voor de geest halen. Dat is de magie.
Bij binnenkomst word je meteen hartelijk ontvangen, krijg je een proefboekje, wijnglas en kan je aan de slag. Sommigen hadden zelfs een complete valet parking geregeld. Was ik even blij dat ik niet in m’n kleine rode autootje was gekomen. Met een schuin oog keek ik naar een parkeerplaats vol fancy Maserati’s, BMW’s en hier en daar een zilvergrijze Mercedes. Het hoge percentage suède loafers en kaki broeken kwam overeen met het verwachtingspatroon na het zien van de parkeerplaats. Grote getalen keurig geklede heren, met satijnen pochetjes en kleurrijke bretels vulden de ruimtes. De één rustig aan het proeven, de ander had het hoogste woord. Ons groepje haalt duidelijk de gemiddelde leeftijd naar beneden. Iets wat me ergens toch verbaasde aangezien wijnregio Bordeaux momenteel echt bruist! Daarnaast zijn er hier verrassend veel dames op invloedrijke posities zoals technisch directeur of wijnmaker. Maar dat vertaalt zich blijkbaar nog niet in meer vrouwelijke bezoekers. Het mocht de pret niet drukken.
Er werd veel geproefd, gediscussieerd en persoonlijke favorieten werden benoemd. We gisten naar de toekomst van deze wijnen en Bordeaux als regio. Het aanschouwen van de ‘clash’ tussen een rijke historie en spannende innovaties in dit wijngebied blijft mega boeiend. De conclusie is dan ook dat hoeveel ervaring je ook mag hebben, er valt altijd zoveel meer te leren. Ik keer terug naar huis met een hoop waardevolle proefervaringen, levendige indrukken en gitzwarte tanden.
À bientôt!
Rianne