Rianne Ogink: Het nieuwe normaal

Ik ben weer thuis! Thuis, waar is dat eigenlijk? Deventer, Amsterdam of Bordeaux? Mag het ook een beetje van allemaal zijn? De vakantie is afgelopen en ik ben weer terug in Frankrijk. Tijd voor rust, ritme en bergen achterstallig studiewerk. Het lijkt alweer eeuwen geleden dat ik ‘s nachts midden in Parijs, in een minuscule Airbnb, zat te wachten op m’n vriendinnen. Als vanouds proostten we rollend van het lachen op deze perfecte rendez-vous. Klinkende glazen Salmari om 03.00u in de ochtend waren het startschot van deze vakantie. Twee weken Nederland zitten er weer op. De luxe en het comfort van m’n oude leven. Daar waar ik niemand wat hoef uit te leggen en waar de dagen zich als vanzelf vullen met eten, drinken. Heer-lijk was het.

De feestdagen zijn natuurlijk kenmerkend voor het aflopende kalenderjaar. Ik vind het toch altijd wel even een moment van bezinning en reflectie. Ik heb de filmrol op mijn telefoon nodig om te beseffen wat een bizar jaar het is geweest. Een wijnstage in Duitsland. De organisatie van ons GenerationRiesling event. Het ophalen van het WSET 4 diploma in Londen met m’n favoriete wijnvrienden. M’n grootste angst ‘overwonnen’ door mee te doen aan het NK Sommeliers. Wijnreizen naar de Moezel, Jerez en Rioja. De meest bijzondere maandag ooit toen we met Zoldering een Michelinster kregen. Op de valreep werd ik in Nederland nog genomineerd voor wijnvrouw van het jaar. En last but not least verhuisde ik mezelf naar Frankrijk om misschien wel nooit meer terug te komen. Hoe het allemaal in één jaar heeft gepast, ik heb geen idee. M’n oude leven, het oude normaal, best gaaf was het!

En dan nu, het nieuwe normaal. M’n nieuwe leven waar jullie van een afstandje van kunnen meegenieten door middel van deze soort van ‘help-ik-word-een-wijnmaker-blog’. Ik vind het oprecht fijn om weer terug te zijn in de 18m2 campusbunker. M’n vertrouwde 1-persoonsbedje lonkt verleidelijk naar me bij thuiskomst. De kleine -in house- botanische tuin lijkt het te hebben overleefd en de koelkast is inmiddels rijkelijk gevuld. De nieuwste Franse ‘taal-app’ genaamd Tinder is weer aan geslingerd en het oefenen kan beginnen. Mijn klasgenoot vertelt me bij thuiskomst dat het dak van de sportschool is ingestort, dus daar hoef ik voorlopig nog even niet heen. En een binnenkomende email vertelt me dat de eerste lesdag bestaat uit wijnproeverijen. Weg met dry-januari! Perfect begin van het nieuwe jaar en een prima nieuw normaal!

In het nieuwe normaal heb ik rust, ritme en regelmaat. Ik sta om 06.00u op en ik duik om 22.00u m’n bed in. In het nieuwe normaal heb ik m’n zaakjes op orde en schoolwerk keurig gepland. Heel a-typisch gedrag kan ik wel zeggen. Ik weet nog niet of het de goede voornemens zijn of gewoon naïeve hoop om dit langer dan een week vol te houden. Maar, wie niet waagt wie niet wint. Hier in Bordeaux heb ik nog geen carrière, reputatie of netwerk opgebouwd dus ik moet aan de bak! Vol goede moed typ ik een derde herinneringsmail aan een potentieel stageadres. Organiseer ik de 36 presentaties die nog bestudeerd moeten worden voor het examen. Codeer ik m’n aantekeningen met allerlei hysterische kleurtjes en schrijf ik stapels flashcards. 2023, kom maar op!

Gewapend met een thermoskan koffie en dampend verse croissant neem ik plaats aan mijn vertrouwde tafeltje voorin de klas. Ik hoor de docent de eerste ‘it depends’ alweer uitspreken. Maar mij krijgen ze niet gek. Bonne année à tous! 

À bientôt!
Rianne

bekijk hier alle verslagen van Rianne