Rianne Ogink: Ik ben Rianne en ik ben….op zoek

Precies 10 maanden en elf dagen geleden schreef ik mijn eerste column voor De Grote Hamersma. De titel was: “ik ben Rianne en ik ben...”. Geen idee wat me te wachten zou staan, maar ik zat vol plannen en nieuwe dromen. Op het moment van publiceren lig ik hoogst waarschijnlijk ergens op een strand met een ijskoud biertje in mijn hand. Tegen die tijd is mijn scriptie geschreven, ingeleverd, en verdedigd. Als het goed is heeft de jury volmondig ja gezegd op mijn slagen en heb ik dat felbegeerde papiertje in bezit. Dat diploma, bachelor of viticulture & enology, dat is wat ik nu ‘ben’.

Voor een klein moment voel ik me trots en voldaan. Maar al snel slaat de onrust weer toe, zo jammer hoe dat altijd de pret bederft. Nog twee maanden te gaan bij Château Palmer en dan is eind augustus alle zekerheid voorbij. Geen baan, geen inkomen, geen huis. NOG geen baan, geen inkomen en geen huis moet ik zeggen. M’n opa’s roemruchte uitspraak ‘je gooit je oude schoenen niet weg voor je nieuwe hebt’ is (nog) niet helemaal gelukt en dat maakt me een tikje nerveus. Gelukkig heb ik inmiddels wat ervaring met chateaus en sollicitaties, dus dit keer spreid ik m’n winkansen. Zeker 15 producenten heb ik aangeschreven met een persoonlijke brief waarin ik mezelf op m’n best presenteer en pronk met m’n stageadressen. Hopende dat m’n werkervaring uit Nederland ook meetelt. Wat denk je? Nul reactie. Ik kan me er inmiddels niet meer over verbazen. Een tweede mail en een opvolgend telefoontje stonden al ingepland, mij krijgen ze niet op de kast dit keer. Respons na ronde twee, nul. Leuk joh, weer als ‘net-student-af’ onder aan de ladder beginnen in een land als Frankrijk. Waarom wilde ik dit ook alweer?

Ik ben Rianne en ik ben...Gelukkig weet ik inmiddels dat je persoonlijkheid even hard meetelt als het aantal behaalde diploma’s. Soms is het goed om jezelf eens recht in de spiegel aan te kijken om je dat te helpen herinneren. Nieuwsgierigheid, enthousiasme en doorzettingsvermogen definiëren mij meer dan een papiertje. Dus ondanks dat ik wellicht niet meteen die fulltime droombaan in de wijngaarden heb, een baan in de wijnproductie ga ik vinden, daar ben ik van overtuigd. Misschien betekent dat dat ik het komende jaar allemaal korte tijdelijke contracten aan elkaar moet plakken, of moet bijklussen in de horeca? Dan zij dat maar zo. Werkervaring opdoen, nieuwe mensen leren kennen en mezelf een weg in deze wereld van de Bordelais werken, dat is nu het doel. 

Een tijdelijke baan voor een oogst en vinificatie zou toch moeten lukken. Hoop ik, want ik ben inmiddels best laat. De ene vacature die ik vind is voor twee maanden, de ander voor zelfs vier. Soms met huisvesting, soms zonder. De één bereid je voor op zesdaagse werkweken en de ander probeert zichzelf juist te verkopen door de rijkelijke lunches te benadrukken. Minimaal 2-4 jaren werkervaring vereist voor simpele klussen als dagenlang druiven sorteren en tanks overpompen. Typisch Bordeaux. “Niet voldoende ervaring”, “we zoeken iemand die specifieker is opgeleid”, “voor deze functie heb je een master- of ingenieursdiploma nodig” etc. Het voelt weer als tien jaar geleden toen ik als 22-jarige, net afgestudeerd, dezelfde response kreeg. Overal ter wereld zien ze dit werk als een ambacht dat je leert in de praktijk. Behalve in Bordeaux. Bordeaux wil per se masterdiploma’s, heb ik weer.

Gelukkig sta ik er niet alleen voor en heb ik veel hulp van connecties in Nederland. Ook blijk ik toch ook inmiddels best wat mensen te kennen in Bordeaux die graag hun connecties delen. Via via mag ik op gesprek komen bij een producent uit Pessac-Léognan. Spannend! Extra zenuwen omdat ik het gesprek in het Frans ga doen. Bon courage pour moi. Wat een week, dat biertje heb ik wel verdiend vrijdag. Dus hopelijk de volgende keer goed nieuws vanuit het banenfront. En zo niet dan geniet ik van twee maanden vrije tijd die ook echt vrije tijd is, even geen studie meer! Proost!

À bientôt!
Rianne

bekijk hier alle verslagen van Rianne