Kwart voor acht, de wekker gaat. Ik snooze nog minimaal 3 keer voordat ik m’n bed uit rol. De koffie loopt door, mijn ontbijt werk ik met tegenzin naar binnen en braaf maak ik een lunchpakketje klaar. Na een klein sprintje zit ik om negen uur keurig in de les en om vijf uur ‘s avonds klinkt de laatste schoolbel. Hup, terug naar de bunker, koken op de camping set, huiswerk maken en om tien uur naar bed. Dat is tegenwoordig mijn doordeweekse ritme. Zo’n gestructureerd leven heb ik denk ik nog nooit gehad. Ergens tergend saai, maar stiekem toch ook wel lekker om te ervaren hoe de ‘normale’ mens leeft.
Als je mij kent dan weet je dat ik graag dingen wil snappen, eenduidige antwoorden, dat vind ik fijn. Niets lekkerder dan het gevoel van een vallend kwartje! Een klaslokaal is daarmee de perfecte plek voor mij zou je zeggen. Je steekt gretig je hand op en de docent geeft je er een kant-en-klaar antwoord op. Dacht ik. Tot mijn grote frustratie blijkt dat bij 90% van mijn vragen de docent een bedenkelijk gezicht trekt, zijn schouders ophaalt en zegt “well, hmm, it depends…”. Niks geen eenduidige antwoorden, die bestaan niet in de wijnwereld. Wat relevant is qua bodembewerking in Bordeaux, kan compleet anders zijn voor Napa Valley USA. En de anthocyanin die verantwoordelijk zijn voor de kleur in wijn blijken weer anders te reageren onder invloed van de pH in de bodem. Wat voor wijnboer François werkt, werkt niet voor buurman Pierre. Mijn hoofd staat te tollen bij de zoveelste ‘it depends...’.
Proeven, eindelijk iets waar ik in getraind ben en wel wat van snap! Het blijkt ook weer net even iets anders te gaan. De line-ups bestaan niet meer uit fancy wijnflessen, maar uit kleine scheikundige potjes met stickers zoals: rotundone (zwarte peper), 3-isobutyl-2-méthoxypyrazine (groene paprika) en 1,8-cineol (eucalyptus). Net iets minder romantisch kan ik je garanderen. De geur geraniol was mijn hoogtepunt van de dag. Een geur die sommigen ervaren als zoete rozen, maar als je getraind bent kan het ook ruiken naar cannabis. Waar die drie jaar wonen in Amsterdam al niet goed voor waren. Geur en smaak zijn persoonlijk, nu weet ik waarom. Afhankelijk van de ‘drempelwaardes’, dus de mate waarin een geur veel hebt ervaren, ruik je het op een bepaalde manier. Neem bijvoorbeeld 4-MMP, ben je gevoelig voor deze geur dan ruik je waarschijnlijk vers gemaaid gras, of zwarte bessenblad. Maar ben je minder getraind, dan ruik je hoofdzakelijk kattenpis. Wat overigens mijn allereerste ervaring was met sauvignon blanc. Nogmaals, it depends...
Wijnmaak fouten, gisten, bacteriën, snoeitechnieken, micro-organismen of het verschil tussen allerlei tractors. Je kan het zo gek niet bedenken. Al onze docenten hebben hun eigen specialisatie en nemen ons mee in hun wetenschappelijk onderzoek. Ze komen uit alle windstreken. Griekenland, Nederland, Portugal, Amerika, Australië en Frankrijk natuurlijk. De voertaal is Engels, geen taalbarrière zou je dus zeggen. Toch schuif ik met enige regelmaat een briefje over de schoolbank met de vraag “Did he say arrow, harrow, narrow or error?” Of zoals gister een les over botrytis en hoe mist in perfecte omstandigheden grijze rot in edele rot laat veranderen. De dame in kwestie probeerde een half uur lang de invloed van ‘frogs’ te definiëren. Het leek ons wat onwaarschijnlijk. Maar goed wie zijn wij als student? Misschien zijn kikkers wel heel relevant. It depends...
Vier koppen koffie kunnen niet voorkomen dat ik ‘s middags rond een uurtje of drie volledig inkak. Nog twee uur te gaan en ik probeer mijn gedachten erbij te houden. Toen ik een half jaar geleden mijn motivatiebrief schreef beloofde ik hun hardst werkende student ooit te worden. Misschien was dit toch iets te hoog ingezet, ik zit te wippen op mijn stoel en schiet propjes naar mijn overbuurvrouw. Ik voel me weer een 15-jarige scholier. De overbuurvrouw was overigens stiekem online aan het shoppen. Aan de spanningsboog moeten we dus ook nog een beetje werken. In de tussentijd gaat de docent ongestoord verder, it depends... En ik? Ik wacht op die regenbui van kwartjes. Het komt vast allemaal goed.
À bientôt!
Rianne