Waar is de Foire?

Er komen steeds meer overzichtsproeverijen die ook voor ‘de gewone liefhebbers’ toegankelijk zijn. Soms presenteren zich er tientallen producenten, met honderden wijnen, die smeken om geproefd te worden. En even los van het uitspugen, hoe zorg je ervoor dat je het overzicht niet verliest? Harold heeft wat tips waardoor je licht blijft zien aan het eind van de glasbak. 

Als ik naar grote overzichtsproeverijen ga, doe ik dat nooit zonder eerst een strijdplan te hebben gemaakt. Anders verlies ik het overzicht. Meldt Chili zich hier dan beperk ik mijn actieradius bijvoorbeeld tot de aan de weg timmerende cool climate regio’s in plaats van dat ik alle wijnen van de vierendertig aanwezige producenten ga proeven. Niet alleen is dat ondoenlijk, ook  is de nieuwswaarde van de zoveelste cabernet sauvignon uit ‘wijnfabriek’ Central Valley minder dan van wat de net ontdekte wijngebieden Elqui of Limarí te bieden hebben: verbluffende syrah bijvoorbeeld, van ‘s lands hoogst gelegen wijngaarden. 

Tijdens een reis door Oostenrijk heb ik mij zodoende laatst op rood gefocust. Niet omdat hun nationale trots, grüner veltliner, mij niet smaakt maar ik wilde dit keer hun rotweine van eigen druiven zweigelt, blaufränkisch en st. laurent beter leren kennen. 

En ik weet ook al dat ik als ik volgend jaar weer naar Duitsland mag om Biofach te bezoeken ik niet alle ruim tweeduizend exposanten aandoe. Misschien alleen de biodynamisch werkende? Of juist alleen de makers van ‘natuurwijnen’? Ik heb nog even tijd om mijn strijdplan te maken: Biofach staat pas voor februari 2021 op de rol. Dan zullen we toch wel weer een beetje naar buiten mogen?

Nu blijkt deze vakmatige benadering van de wijnmaterie niet alleen voor professionals weggelegd. Eerder sprak ik een landgenoot wiens ouders een huisje in Frankrijk hebben. Daardoor koopt hij eigenlijk nooit wijn in Nederland. ‘Ik ben er vaak en dan slaan we altijd toe tijdens de foire aux vins, de halfjaarlijkse wijnuitverkoop van de grote supermarkten.’ Ik knikte begripvol. Dat zijn evenementen waarbij die goeie, ouwe Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf te vergelijken zijn met stilstaand water. 

Al vroeg verdringen zich koopjesjagers op de parkeerplaats van de plaatselijke Casino, Carrefour of Leclerc  om deze van zijn kelderrestanten, winkeldochters en partijhandel te ontdoen. Naar verluidt wordt de helft van de Franse supermarktwijnomzet tijdens deze twee tiendaagse periodes gerealiseerd. 

‘Wij hebben dan al precies in de reclamefolder aangekruist wat we willen hebben en gaan heel gericht op pad. En dat zie je daar bijna iedereen doen. Als je op de bonnefooi naar binnenloopt, word je gek. Van hebberigheid, maar ook weet je eenvoudigweg niet wat je kiezen moet…Toen ik een paar jaar geleden voor de eerste keer met mijn ouders meeging vond ik het overdreven dat zij voorstelden om met twee auto’s te gaan. Maar ik begreep al snel waarom. In Frankrijk kopen we in om daar op te drinken en om mee terug te nemen.’ 

Overigens kan onze landgenoot tegenwoordig ook steeds vaker in Nederland terecht. Weliswaar zijn de ‘wijnuitverkoopweken’ hier misschien nog niet zo’n nationaal begrip zoals in Frankrijk, wel koopt een aantal supermarktformules inmiddels speciaal in. Of ze kijken een streng in hun opslag om te kijken waar plek gemaakt dient te worden. Ook jagen de inkopers met volle overtuiging op kelderrestanten. Laten zij speciale topcuvées maken van wijnhuizen waarvan zij ook hun ‘vaste’ wijnen betrekken. Dan wel gebruiken zij de prijstang om duurdere wijnsoorten om te katten tot kassaknallers.

Albert Heijn bijt in ieder geval binnenkort het spits af. Persoonlijk zou ik direct richting de rosés lopen. Daar kent de Domaine de Saint Ser uit de Côtes de Provence nu een tijdelijk prijskaartje van slechts € 7,99. En dan te bedenken dat ie voor twee euro duurder al een 9 en een Sternotering in De Grote Hamersma verdiende.

Enfin, met twee auto’s er naar toe gaan is wellicht wat overdreven maar vooraf wat ruimte in de achterbak maken, is een overweging.