Wijn met autoriteit of gewoon zelfverzekerd?

Regelmatig vind ik mezelf terug in de filosofieles van de middelbare school. Mijn docent haalde een filosoof aan, al kan ik helaas nergens meer vinden welke, die stelde dat er meer overeenstemming is over wat mooie kunst is dan er is in de wetenschap. Ik schreef dit al eerder, maar word er ook telkens weer in bevestigd. Of de een nu 99 punten geeft en de ander 96, over het algemeen zijn we het met elkaar eens wat écht goede wijn is. De smaakvoorkeur komt niet overeen met die van de ander, maar wanneer je iets ziet, ruikt, proeft wat van niveau is, dan weet je dat. 

Een vaste gast brengt regelmatig  wijnen mee die wij dan blind moeten proeven. Altijd op leeftijd en vrijwel altijd linker oever Bordeaux, Rioja of Barossa die vaak lastig te onderscheiden zijn. Nou ja, Bordeaux en Rioja dan. Laatst was er weer een setje en ook al wisten we niet welke druif de een of welke appellation de ander was, een wijn sprong er met kop en schouders boven uit. Dat wist ik, dat wist de inbrenger, en dat wist iedereen die mee proefde. Je hoeft ‘t niet lekker te vinden, maar de precisie, de diepgang, de complexiteit, de verfijning, dit was geweldig. Het bleek Château Angelus, een château dat niet alleen een grote reputatie heeft, maar elke keer als ik dit domein blind proef zijn reputatie weet waar te maken.

Los van kwaliteit kun je het karakter en de ervaring van een wijnmaker ook proeven als je er maar voldoende op let en er wellicht een beetje bedreven in bent. Een jonge ambitieuze wijnmaker zal vaak wat meer hout gebruiken en wat meer op extractie leunen om zichzelf te bewijzen. Dat hoeft niet, maar karakter proeven kun je zondermeer. Zo proefden we recentelijk Duitse en Franse pinot noirs naast elkaar. Ook blind. Bij het merendeel wist je wel of het Duits of Frans was, maar dat was niet van belang. Belangrijk waren stijl en kwaliteit. Bij een wijn werd een ervaren proever gevraagd wat hij ervan vond. Deze stelde dat wat het ook was, dat de wijn autoriteit had. Ik keek naar mijn eigen notities en zag dat ik andere bewoordingen had gebruikt (ik schreef ‘zelfverzekerd’), maar ik weet zeker dat we hetzelfde bedoelden. We konden proeven dat de wijn niet alleen van hoog niveau was, maar ook dat de wijnmaker heel bewust wist wat hij/zij deed. Geen bewijsdrang, niet teveel opvoeden. Overtuigd van de kwaliteit van de druiven, zeker van het terroir. Meer begeleiden dan sturen dus, maar voldoende opgevoed om diepgang en finesse te geven. Het bleek Gevrey Chambertin 1er Cru Clos St Jacques van Sylvie Esmonin. Kwaliteit verloochent zich niet, maar karakter van de wijnmaker net zo min. 

Sylvie is de derde generatie wijnmaker. Haar grootvader maakte al wijn in de Clos Saint Jacques wijngaard en toen hij de kans kreeg een deel van de wijngaard te kopen nam hij die. Sylvie ís Clos Saint Jacques, ze hoeft zich niet te bewijzen. Ze maakt op traditionele Bourgondische wijze wijn, laat zich niet van de wijs brengen door al te veel moderne technieken en doet wat zij denkt dat de wijngaard het beste tot uitdrukking doet komen. De een noemt dat zelfverzekerd, de ander autoriteit, maar smaakvoorkeur of niet, iedereen weet dat het top is. Daar hoef je geen wetenschapper voor te zijn.

Job Seuren