Merlot wil nog wel eens bijvangst zijn in het Argentijnse. Behendig inspelen op het mondiale mantra: 'Ik ben dol op merlot', een graantje meepikken via vaak inderhaast ingetimmerde fruitverschijningen. Ach en wee, wat hebben we veel vreugdeloze uitvoeringen geproefd. Suf gekneed fruit, lik vloeibaar hout, ontdwangnagelde tannines. Slok-slik-saai.  

Kan dat anders? Natuurlijk. Kom maar bij Kaiken kijken. En proeven vooral. 

Merlot van oude stokken in de Vistalba wijngaard, in Luján de Cuyo. in het eindeloze Mendoza een gekoesterde miniregio, bespikkeld met unieke microterroirs. Links schittert cabernet franc. Rechts is de ultieme plek voor cabernet sauvignon. Niet veel verderop speelt malbec een thuiswedstrijd en ook merlot is er klaarblijkelijk tot grote hoogten te brengen. Het zal de nabijheid van de Andes zijn. Gecombineerd met de visie van Aurelio Montes senior en junior, de Chileense eigenaren van dit domein. (Zie ook deze wijnen.)

In 2017 telde dat op tot een karakteristieke en kranige merlot. Donkere pruimen, bramen, een knuist met cassis, laurier, een discrete dosage uit het kruidenrek en vlezige tannines voor een aangename vorm van houvast. Opvallend: de Montes-mannen zijn geen zoetekauwen. Het vaak zo dominante restzoet dat in veel Argentijns (en Chileens) rood is te detecteren blijft in hun wijnen achterwege. De aan zoet verslaafde Amerikaanse wijndrinkers pleasen, laten ze aan anderen over.