Nu eens geen carmenère die zich uitput in het nadrukkelijk trakteren op espressotonen en bittere chocola, een karaktereigenschap zo eigen voor de Chileense kijk op deze druif. Terra Pura houdt het puurder, subtieler, minder eendimensionaal. Als er al sprake is van koffie dan hebben we het natuurlijk over heel bijzondere. Niet over dat potje dat al gedurende een uur of drie op het warmhoudplaatje staat te mopperen. We associëren richting kopi luwak. Gemaakt, zoals de kenners weten, van bonen die eerst zijn opgegeten door een civetkat en daarna weer zijn uitgepoept. Het is een hele klus maar dan heb je ook wat. Nog meer zwart? Bramen in de schaduw, cassis met condens, donkere kersen in de luwte, iets mint, wat rokerigs, het donker-zoete van roggebrood. Kampioenscarmenère.