‘Zwart bitter’ luidt de vertaling van negroamaro, een van de vele autochtone druiven die Italië kent. Nu klinkt dat eerder als een medicijn tegen een middeleeuwse ziekte dat juist na inname tot een zekere en vooral langzame, pijnlijke dood leidt. Maar de druif uit het zuiden presenteert zich anders dan zijn naam doet vermoeden. Tot voor kort echter werd de negroamaro ter plekke slechts beschouwd als ingrediënt die niks in zijn uppie kon. En dat stemde de negroamaro bitter. 

Maar een kentering in deze gemoedstoestand heeft zich voltrokken. Steeds meer Zuid-Italiaanse producenten beschouwen de negroamaro als een druif die gezien mag worden. Zoals bijvoorbeeld in Selvamare van Cantine Due Palme. Donkerzwartpaarse kleur. Het opmerkelijke parfum van een apotheek annex fruitstal. Fluwelen mondgevoel waarin rijpe, zoete bramen en donkere, zachtbittere kersen zich verdringen. Bittertje nog? Zekers. Mild en meegaand....