Weer even nageteld dit jaar: ja hoor nog steeds een heel dozijn. Van de onvermijdelijke sangiovese tot een onverwachte carmenère. Van de onbekende ancelotta tot een verrassende alicante. Plus nog een achttal andere, in meerdere of mindere mate. Dan uit een jaar dat al een jaar of wat achter ons ligt. Fijne, rijpe associaties dus. Van de te verwachten paddenstoel tot overduidelijke leren fauteuil. Van herfstbos tot antiek kastje. Van fijnmazig rood fruit tot een interessante afdronk die thans helemaal af is. Heeft wat meer frisheid dan de 2011 die ik vorig jaar proefde. Hoe dan ook, bepaald geen dertien-in-een-dozijn-rosso.