Al jaren fan van deze barbera van Cascina Luisin. In vele bewoordingen bezongen.

De bitters. De zuren. De donkerte. Het zich in de schaduw verstoppende donkere fruit. Het fluweel over de maliënkolder. Compact, laurier, bramenbitters, pek met veren van een paradijsvogel. Niet dat opgewreven rood maar een rosso met rafeltjes. Schouders wat opgetrokken, waxcoat, gebutste 4x4 die zijn deuken niet heeft opgelopen tijdens het parkeren in de P.C. Hooftstraat maar in het wild.

Stevig, stoer, vlezig en bitterig. Donker fruit, wat braam. Typisch Noord-Italiaans. Niet vrolijk kwispelend tegen een door de maffia gefinancierd zonnetje. Deze heeft er voor moeten werken om zijn zonuren te krijgen.