Toon ons een gezellige dikbuikige fles met een wascapsule en we denken meteen 'puurnatuurbeaujolais!'.

Mis poes. Iets volstrekt anders. Georgische wijn van de inheemse druif saperavi. Georgië is volgens moderne geleerden niet het land waar Noach volgens de Bijbel de eerste wijngaard plantte, maar een oud wijnland is het zeker.

De wijndruif ontstond zo ongeveer hier, op het grensgebied van Azië en Europa. De eerste wijngaarden werden aangelegd bij de Zwarte Zee, zo in de buurt waar het nu Georgië heet. Zo’n 8000 jaar geleden, dus de Georgieers kunnen met enig recht zeggen dat zij het oudste wijnland zijn. Hun cultuur is er dan ook van doordrenkt, in de vorm van diverse tradities en uiteraard het wijnmaken zelf. Dat gebeurt vanouds in qvevri, aardewerken amfoorachtige potten. De Georgische vinificatie doet denken aan natuurwijn: de druiven gaan in  de ingegraven aardewerken qvevri en mogen dan zonder verder gedoe zelf tot witte, rode of oranje wijn worden. Vandaar dat Georgië reuze hip is bij de natuurwijnliefhebbers.

Hadden we dus toch gelijk met onze associatie met puurnatuurbeaujolais! Al smaakt de wijn anders.

Saperavi betekent verf. En inderdaad, een wijn met veel kleur. En, wat daar dan meestal bij hoort, fiks wat tannine. Een wijn om in te bijten. Al zit er ook heel veel rijp fruit om die stoere tannines. Net als andere saperaviwijnen van deze producent deed deze wijn ons denken aan madiran, aan cahors. In de natuurwijnvariant. Dus fris, helder, puur, spannend.