Stokoude soort, volstrekt eigen voor Cyprus. We proefden er eerder al eens eentje van Tsiakkas, een van de andere tot de verbeelding sprekende wineries op het eiland.

Dat vonden we al een stevige jongen. Eentje die klare taal sprak. Over eiken vaten, donkere bosbessen, bramen, zwarte kersen, laurier, aardse zaken en schaduw in de zon. Met mythologische tannines tot besluit. Een en ander werd bijgestaan door een alcoholpercentage van 14 procent.

Kinderspel als we dat vergelijken met deze van Zambartas waar de wijnmaker van dienst wellicht stage heeft gelopen bij een portshipper in de Portugese Dourovallei. Zijn maratheftiko zet namelijk maar liefst 15,5 procent op de teller.

Is er verder ook een portovereenkomst? Jazeker, de flirt met gewelde pruimen, het spoortje vijgen, de kersenlikeur, het snufje zwarte peper en de zonnige kruidigheid. De zoetheid, de zwoelheid en de kracht.

Vintage-maratheftiko...