Onalledaags: rosé uit de Loire en goddank geen Anjou, de 'wijn' die fanatieke pogingen heeft gedaan om in de jaren zeventig en tachtig de reputatie van rosé in het algemeen om zeep te helpen. Met name omdat het ook zo smaakte: vloeibare, zoetige Zwitsal.

Hoe anders is zo'n pareltje van de pinot gris. Van een kleine producent, Gérard Bigonneau, waar overigens Virginie met dezelfde achternaam inmiddels de scepter zwaait. En de kurkentrekker. Prachtig bleekneusje. Zij niet. Maar die wijn. Niet wat smaak betreft overigens. Mandarijntje, vers en op sap. Gekonfijte vruchtjes. Marmeladebittertjes. Rozebottel. Kruidnageltje. Breekbaar en transparant.