Van deze 'Costières de Nîmes' proefden we een paar jaar geleden al eens de rode die ook simpelweg vernoemd was naar deze appellation in de noordelijke Rhône. Die was onder het motto 'alle druiven verzamelen' het resultaat van een inspanning van de firma Trilles, een grote bottelarij in Maureilhan, in de nabijgelegen Hérault. Daar vonden carignan, grenache en syrah destijds de fles.

Voornoemde rouge ontpopte zich niet als zo’n zoetsappigerd vol frambozenlimonadesiroop, aangemaakt met wat goedkope kersenlikeur en opgepimpt met een kruidenbuiltje. Vol, stoer en grondstoffelijkheid. Ruwharig, ongepoetst, hier en daar een schram. Van het soort dat ter plekke door werkmannen in blauwe overalls, aan de zinc hangend, gedachteloos maar zonder mopperen wordt achterover geslagen.

Maar met een glas rosé zullen die zich zo snel niet vertonen. Wie dat echter wel blieft, vindt in deze wel een kwalitatief betere wijn. Waarschijnlijk van dezelfde druiven gemaakt (het achteretiket verklapt het niet) maar dan vriendelijker, smakelijker en met een olijke blos op de wangen. Koket rood fruit, niet te nadrukkelijk, lichte kruiderij, prettig droog afdrinkend.

En vooral ook: geen geld...