In het land van Tobleronnie en de Milka-koe heet-ie fendant. In de Elzas kennen ze ’m als chasselas. Wonder overigens dat deze het land uit is gekomen: Zwitserland kan maar voorzien in de helft van de binnenlandse vraag. Fendant is zo’n beetje de nationale witte druif. Dankt zijn naam aan het Franse ‘se fendre’ (barsten), omdat de rijpe druiven openbarsten als je er al zachtjes in knijpt. Barst dan ook zelf van het fruit: vooral rijpe peer, perzik en zachte appel. De officiële en officieuze kaasfonduewijn. En dat doet ons weer denken aan een jonge wijnmaker die we in Chili ooit ontmoette en zijn beroep aan kaasfondue te danken had. 

Toen hij als achttienjarige met zijn ouders in Zwitserland op vakantie was, bestelde hij bij deze traditionele zuivelpruttelschotel een Fanta. Nu kan het zijn dat zijn uitspraak belabberd was of dat de ober een slecht gehoor had, maar in ieder geval kreeg de Chileen niet het verlangde flesje frisdrank geserveerd maar een glas fendant. Een witte wijn uit de Valais die hem dermate intrigeerde dat hij daar meer van wilde weten. Met uiteindelijk een drastische carrièrewijziging - hij wilde windsurfprof worden - tot gevolg. Overigens had de ober het gelijk aan zijn zijde: fendant is een veel betere begeleider dan sinas.