Frescobaldi. Oude wijnadel. Al een generatietje of tien grootgrondbezitter in de streek. Maakt zeer tot de verbeelding sprekende Chianti Rúfina op hun wijngoed Nipozzano (zie ook daar) en Brunello op Castelgiocondo. Doet ook aan mousserend, buitengewoon goede rosé en de nodige hoeveelheid wit. Allemaal afkomstig van aparte domeinen. Maar vooral veel rood met sangiovese in de hoofdrol.

Deze witte vertelt een geschiedenisverhaal. In 1855 werden namelijk de eerste chardonnay en pinot bianco stokken geplant in Toscane. Die laatste destijds hoogstwaarschijnlijk nog onder zijn alias pinot blanc. Een stukje historie in je glas dus. Castello Pomino is inmiddels zo beroemd en belangrijk bevonden dat Pomino een geheel eigen mini DOC is. Grotendeels in handen van Frescobaldi uiteraard.

Het verhaal gaat dat Pomino met zijn kalksteenbodem en hooggelegen wijngaarden al eeuwen tot de top van Toscane behoorde. Zelfs al voor dat een naar Frankrijk verbannen oom uit de Frescobaldi familie terugkwam in zijn eigen streek en Franse druiven en wijnmaaktechnieken introduceerde. Geen wonder dat je een Bourgogne-associatie niet kan ontkennen bij deze wijn: lichtvoetig en elegant met voldoende frisheid. Gele appel met peer, perzik en amandel. Mooie zuren ook dit jaar.

Simplicity en rijkdom in één. Geweldige doordrinkbaarheid. Zonder overdrijven: wit in de overdrive.