Wandelde de proeftafel op terwijl we bezig waren aan een artikel over ondergewaardeerde, vergeten, slechts ter plaatse bekende druiven. Pecorino bijvoorbeeld. Eeuwenlang slechts bekend in de Marche, en dan nog hooguit bij de wijnboer en wat plaatselijke innemers met ook dorst naar kennis. Verder dronk men gewoon ‘wijn’ en hoe de druif heette waar die van kwam interesseerde niemand.

Nu zijn er gelukkig wel liefhebbers die willen weten wat ze drinken, en blij zijn als dat iets anders is dan het geëikte. Zoals fijne pecorino als deze. Slank, maar vol sappig fruit. Zacht, en toch goed droog met iets pittig kruidigs. Puur, zuiver, doet denken aan idyllische landwijn van vroeger – maar dan zonder de schurende onvolkomenheden. Het ontdekken waard!