Voor degenen die nog niet kennis hebben gemaakt is er zowel trocken als dry op het etiket gezet, opdat de drinker die lafzoete moezeltjes van vroeger in het geheugen heeft zich niet het leplazarus schrikt.

Want deze rieslingmosel is dus droog. Duits droog. Strak droog.

De wijngaard Graacher Himmelreich is een van de steilste van de regio. Biedt een geweldig uitzicht over de rivier, maar niet aan Stefan Erbes en zijn toegewijde werkers in de wijngaard. Die hebben slechts oog voor de ranken en de druiven. En voor hun voeten, want je wilt hier niet vallen. De Moezel is een heel stuk onder je.

Stefan Erbes maakt oogstjaar in, oogstjaar uit prachtriesling. Moezelriesling. Met dat rijpe druivenfruit, dat sappige, verleidelijke, dat aan een mooie zomerochtendwandeling hoog boven de Moezel doet denken. Früchtig, zeggen de Duitsers.

Wij ook: fruitig. Maar dan anders fruitig. Fruitig doorsneden met strakke zuren, met een briesje van iets rokerigs van de riesling, met een partje grapefruitbitter. En dan daaronder die ernstige ondertoon van het terroir, van die steile hellingen.

En al die heerlijkheid, al dat werk, voor een tientje.