Sergio Herman zelf is natuurlijk het bekijken waard, maar toen we een keer in hetzelfde visrestaurant bleken te lunchen, zaten we vooral te loeren naar de fles op z’n tafel. Geen rock’n’roll-wijn, geen ruige puurnatuurwijn. Een zeer klassieke, bijna wat burgerlijke Italiaanse witte wijn.

Maar dan in een perfecte uitvoering. Fijn fruit, de geur van een lentebuitje, en in de afdronk amandelen, een venkelvleug bovendien en een verademing in vergelijking met veel opgepoetste witte die ons proefpad kruisen.

Braaf van naam, spannend van smaak.