‘Doet een beetje aan grüner veltliner denken, maar dan met Italiaans temperament’, schreven we eerder eens.

Maar die tref je maar zelden op zo lekker voor dit geld. Dit oogstjaar bevalt ie ons zelfs nog beter. Fris, pittig, sappig fruitig, piets kruidig.

En dan te bedenken dat de druif van dienst vernoemd is naar de pecora, Italiaans voor ‘schaap’. Maar waarom de druif naar een schaap is genoemd weet overigens niemand.

Daarbij is de wijn geenszins schaapachtig. Integendeel.  En erbij smaken doet ie ook al niet. Wij denken eerder aan een gegrild visje, citroenrisotto of prosciutto.