Een verdejo uit Rueda. Daar zie je er veel van tegenwoordig. Maar zelden eentje zoals deze. Eentje die wat extra's biedt, zonder een moeilijke luxe cuvée voor veel geld te zijn. Een gewone wijn, extra goed gemaakt.

Het is een gewone rueda, voor een gewone prijs, hij is sappig fruitig, iets kruidig, heeft pit in z'n donder. Maar net wat meer pit dan de andere, intenser van geur en smaak, zonder zwaar of log te zijn. Integendeel, hij is plezierig fris, als een mooie zomerochtend. Hij is gezellig, niet moeilijkdoenerig, maar biedt toch stof tot nadenken, want blijft je heel aangenaam bij. Zit dat nou in dat vleugje grapefruitbitter, dat zweempje limoen, allebei precies goed gedoseerd, in het feit dat alles klopt, mooi in balans is, een afdronk heeft die nog steeds plezierig rond de smaakpapillen walst terwijl we dit allemaal optiepen?

Dat alles bij elkaar, denken we. Maar om het zeker te weten schenken we nog eens in.