Twee jaar geleden proefde ik de 2010, een erg goed oogstjaar. Rondom behangen, kamerbreed gestoffeerde, betierelantijnde graves. Niet zwaar op de hand. Destijds verbaasde ik me over de prijs: erg voordelig voor wat je toch een echte graves mocht noemen. En de 2011? Is drie dubbeltjes duurder geworden. C’est pas grave. Want nog steeds een volbloed graves. Frisser, benaderbaarder en sneller drinkbaar. Bewaren? Niet doen. Of het moeten de goede herinneringen zijn aan een zeer prijzenswaardige rode.