Zinfandel uit Chianti. Italiaans dus. Nee. Is een dorpje in Alexander Valley, Sonoma. Toch wel Italiaans DNA. In 1895 vestigden zich daar Edoardo Seghesio en zijn vrouw, die vanuit Piemonte de stap naar The Land of Plenty hadden gemaakt. Nu kan een rechtgeaarde Italiaan zonder wijn niet leven. Vier hectaretjes gekocht en een paar jaar later ook een winery opgebouwd. Om dat vervolgens ook met een reputatie te doen. Inmiddels is Seghesio het equivalent van zinfandel. De familie gaat er prat op de oudste zinfandelstokken van het land te hebben. En al hebben ze ook aardig wat sangiovese en barbera aangeplant staan, met ‘zin’ schitteren ze. Vorig jaar proefde ik hun relatief eenvoudige versie. Donker en rood fruit, de frisheid van bramenconfiture van uit de koelkast, een cacaoknipoog, een pepertje en een fluwelen jasje. Klinkt als veel en heftig. Maar bleek veel lichtvoetiger en minder luidruchtig dan de gemiddelde Amerikaan. Deze Old Vine is helemaal fijn. Opmerkelijke peperigheid. Prachtige zuren. Subtiele specerij. En fijnzinnig rood fruit. Plus de kalmte en rust van een wijn die zich niet hoeft te bewijzen. Die niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden. Die zijn wijsheid met de jaren ziet komen.