Bu in Bué. Gedronken in Bué, fijne Sancerre-bestemming. ‘Stevig in de bus blazende blanc. Behoorlijke grapefruit-editie. Onrijpe maar buitengewoon smakelijke peer. Splinterend mineraal. En strak in de lak. Niet dat opgejaagde eendimensionale sauvignon-blancfruit. Niet dat onbenullig dartele. Niet bepaald confectie. En bepaald niet dat behaagzieke om zoetekauwende Amerikanen te plezieren. Maar mij wel.’ Aldus de notitie over de 2014, de laatste oogst die ik proefde. In 2017 laat deze Sancerre zijn twee gezichten zien. Direct na opening – heel gek – nog gesloten. Wit fruit, citrus en grapefruit in hun eerste dimensie. Herproefd de volgende dag. Breed uitwaaierend. Van voor naar achter. Van links naar rechts. En vice versa. Rijper fruit. Peertje schillen. Perzikje ontvellen. Zelfs wat tropengejoel. Echter: tot de orde geroepen door een fikse pets kiezeligheid. Sancerre om te decanteren. Maar eens proberen.