‘Thierry Violot-Guillemard. Biologisch werkend vanaf 1999 is zijn vruchten gaan afwerpen. Een van de betere bourgognes tout court die ik proefde.’ En dat schreef ik vorig jaar over de 2014. In eerste instantie gaf deze een donkere, bossige geur. Maar in de mond een ongekende, bijna lichtzinnige vrolijkheid. Echter, zonder onbenullig te worden. Zonder oppervlakkig vermaak. Zonder naar de mond pratende zoetjes waaraan zoveel moderne bourgognes mank gaan. Oer-puur-oorsprong-bourgogne. Maar dan nu 2015. Beter jaar. ‘Kan een sterrenreputatie krijgen,’ meent Hugh Johnson. Klopt. In deze DGH heeft-ie ’m al. Helderder, virieler, spontaner in zijn fruit. Les Maison-Dieu. Ondanks het betere oogstjaar is het prijskaartje onveranderd. Godswonder.