Ik heb voor me: 90 G. ‘Maar géén dikketietenwijn,’ waarschuwt importeur Jan – Jean van Roekel – van Roekel du Clavelin. Goed dat-ie het er even bij zegt. Wie deze fles puur op het etiket uitzoekt, kan bij het proeven anders nog weleens van een koude kermis thuiskomen. Tekening van vrolijke dame met druif als neus en enorme jetsers in te kleine bh. Weet niet of het door die afleidende afbeelding komt dat ik geen touw kon vastknopen aan het etiket – wie is de producent? hoe heet de wijn? waar komt het vandaan? – of door geheimzinnige kreten als ‘Eau + autres matières dont, naturellement, des sulfites’ en credits als ‘Mis en bouteille par Yahou Fatal, Manuel & Catherine D., Chateau Gai’. I was lost. Was dus wel zo makkelijk geweest als dit een smerige wannabe-natuurwijn betrof, die het pand in het holst van de nacht door de achterdeur weer anoniem verlaten had. Maar helaas. Betere glouglou. Het soort waar je je hoofd tussen wilt stoppen om te motorboten. Kreunende cassis, hartig hijgende tannines, complex en fascinerend. Gemaakt door Catherine Dumora die samen met haar man Manuel Duveau (verklaart de ‘D.’) wijn maakt. Catherine haar wijnen onder de domeinnaam l’Egrappille, Manuel zijn wijnen onder het label Yahou Fatal – ook verkrijgbaar bij Clavelin. Weten we dat ook weer. 90 G is normaliter overigens geen pretje weet ik uit ervaring – even in het midden latend wie van Team DGH deze recensie voor zijn rekening neemt.