Zelden een overdadiger etiket gezien. Met een heilige op het etiket die op Sinterklaas lijkt. Kan hem niet zijn. De knol ontbreekt. Gouden mantel. Devote blik. Geen Zwarte Pieten maar engeltjes aan zijn voeten. Staf in de hand. En in zijn andere een tros met druiven. Moet grüner veltliner zijn die hij – wie is het in hemelsnaam? – geplukt heeft in de wijngaard Kreutles. Dat scheelt dan een slok op een glas en dat is jammer. Knoll maakt hier namelijk een superieure witte, een van de mooiste van Oostenrijk. Van het soort waarop ingetekend dient te worden. Met frisheid, versheid, plotwendingen. Van perzik naar zuren. Van mineraal naar zacht. Van abrikoos naar mandarijn. Van imposant naar Federspiel.