Yecla, in het zuidoosten van Spanje. Eerst melkkoe voor de bulkproducenten. De familie Castaño heeft er echter voor gezorgd dat het weer een beetje respect kreeg als wijnbouwgebied. Begin jaren zeventig besloten zij ‘voor zichzelf’ te beginnen. Wijnen met een eigen signatuur. En met een druif die de streek zo eigen is: de monastrell. Meestal een noeste broeder. Hier echter is een vriendelijker uitvoering op pad gestuurd. De tatoeages verwijderd. Piercings op het nachtkastje. Niet met de Harley maar met de elektrische wagen. Maar pas op: we hebben het hier nog steeds niet over de Biro, de kakker-Canta waarin rijkeluiskindjes en botoxbekkies rondsturen met een air alsof ze de wereld bezitten. Hier hebben we het over vleeskersen, kloeke bramen, cassis, kordate kruiderij en stevige zij het soepele tannines.